27. mrt, 2013

Uit een onderzoek is gebleken dat vrouwen vaker slecht gedrag vertonen als mannen.

Daarbij moet je denken aan door rood rijden, of te hard rijden, en ook stelen van de werkgever.

Misschien geen hele zware vergrijpen maar ernstig genoeg.

Zelf zet ik hele grote vraagtekens bij dit soort onderzoeken. Persoonlijk denk ik dat het een poging is van bepaalde mensen, om mannen en vrouwen tegen elkaar op te zetten.

Tegen elkaar op zetten? Waarom zou iemand dat willen doen?

Dat is niet zo heel moeilijk te bedenken! Mannen tegen de vrouwen gaat voor veel onrust zorgen, en laat dat nu net de bedoeling zijn!

Mannen en vrouwen die tegen elkaar zijn, en dat samenleving breed, gaat voor een hele grote puinhoop zorgen. Dit is natuurlijk prachtig voor de bestuurders van ons land.

Kunnen zij mooi allerlei impopulaire maatregelen doorvoeren, zonder dat we dit door hebben, immers we hebben het veel te druk met bekvechten.

De overheid kan vanuit de rokende puinhopen, heel rustig de ene bezuiniging op de andere stapelen. Eigenlijk zie je dit al gebeuren, op dit moment wordt er flink bezuinigd en er worden hele bedrijfstakken om zeep geholpen.

Niemand lijkt hier iets van te merken, want er wordt niet geprotesteerd, er is niemand die de barricaden opgaat.

We hebben het allemaal veel te druk met het kijken naar anderen.

Eigenlijk zijn we allemaal een beetje zielige individuen aan het worden.

Iedereen heeft het heel druk met niks, en we zijn daarbij aan het vergeten wat echt belangrijk is in het leven.

De overheid zet ons door middel van dit soort onderzoeken gewoon tegen elkaar op, vroeg of laat zullen we dit wel door krijgen, maar dan is het te laat.

Laten we vooral niet naar elkaar wijzen over wat we goed, of niet goed doen.

Er komen tijden aan dat we elkaar nog hard nodig zullen hebben.

Het zal niet altijd meevallen om ons weer om te vormen tot sociale wezens, maar het gaat wel gebeuren. Mindere welvaart gaat gepaart met meer saamhorigheid.

We gaan weer gezellig met elkaar om oude tijden herleven.

Bezuinigingen worden weer weg geprotesteerd, zoals we dat vroeger deden.

Weg met de voedselbanken, dit wanproduct van onze moderne individuele maatschappij.

Mensen moeten gewoon meer geld krijgen om fatsoenlijk aan eten te kunnen komen.

Net zoals in de tijd dat er voldoende sociale vangnetten waren.

De smoes dat dit nu onbetaalbaar is geworden, verwijzen we gewoon naar het land der fabelen. Er is geld zat het is een kwestie van eerlijk delen.

Natuurlijk draai ik een beetje door, maar zo ben ik nou eenmaal!

Welvaart maakt ons kennelijk eenzaam, best raar eigenlijk?

Eppo

26. mrt, 2013

Soms zijn er van die dagen dat je beter in bed kunt blijven, het lijkt wel of alles tegen zit en alles tegen je werkt.

Op dit soort dagen verlang je naar een veel simpeler leven.

Bij de simpel life hoort natuurlijk ook een Simpelmind, daarmee bedoel ik geen cd van de

bekende Ierse popgroep, maar gewoon lekker weinig verstand in het koppie.

Hoe fijn is het leven, als je je nergens druk over maakt, als je helemaal niets oppikt van andere mensen, en als je je nergens aan stoort.

Hoe lekker is het, als je in het hoofd zo weinig hersens hebt, dat je helemaal niets merkt van al die raaskallende blaaskaken, die allemaal wat van je lijken te moeten hebben.

Gewoon simpel zijn hoe fijn is dat!

Helaas is de werkelijkheid vaak anders, z.g.n. gevoelsmensen hebben hele lange antennes, waarmee ze van alles oppikken.

Dat betekend dat je ook overal last van hebt, je krijgt soms de hele dag door de meest stomme opmerkingen naar je hoofd, en het lijkt wel of je de enigste bent die een beetje normaal is. Dit is natuurlijk niet zo, als je normaal zou zijn, dan was jij degene die de onzin uitkraamde, en andere mensen lastig zou vallen.

In dat kader bekeken kun je eigenlijk stellen, dat de “normale mensen” degene zijn, die zonder al te veel hersengebruik door het leven gaan.

Ik zeg hersengebruik, omdat iedereen ongeveer dezelfde herseninhoud heeft.

Alleen de een gebruikt ze beter als de ander.

Kon je ze maar gewoon aan en uit zetten, die hersens, dat zou een stuk gemakkelijker zijn.

Maar dat kan helaas niet, dus moeten we er maar mee leren leven!

Of kunnen we leren ons te wapenen tegen domme opmerkingen en vragen?

Ja dat kan, er is hoop! Voortaan geef je voor iedere domme opmerking er een terug, elke domme vraag een dom antwoord, en zo ga je door het leven.

O jee, dan ben je dus net zo stom als de rest, en eigenlijk is dat ook zo.

Dom zijn we allemaal op zijn tijd, dit heeft niets te maken met scholing of andere educatieve ontwikkeling.

Eigenlijk zijn we hele stomme wezens, de stomste die hier op aarde rondlopen. Mensen zijn zo dom dat ze hun eigen leefomgeving vernietigen door die te vervuilen en te vernielen. Er is geen diersoort die zo dom is!

Nou nou, zo kan hij wel weer laten we maar gewoon af en toe doen alsof we gek zijn.

Af en toe jezelf even afsluiten voor de rest van de wereld, en je nergens iets van aantrekken.

Echt waar dan kom je er wel!

Eppo 

25. mrt, 2013

Als mensen oud zijn en niet meer voor zichzelf kunnen zorgen, is er gelukkig een opvang in de vorm van een verzorgingstehuis.

Daar zijn gemotiveerde en uitstekend opgeleide mensen, die voor de ouderen kunnen zorgen. Een van hen is Rosa een ervaren van oorsprong verpleegkundige, die een bewuste keus heeft gemaakt om in een verzorgingstehuis te gaan werken.

Rosa is een vrolijke meid die altijd lol heeft in haar werk en graag met haar collega’s

een lolletje maakt.

Ook is zij nooit te beroerd om collega’s te helpen.

Op een mooie avond is zij aan het werk in de huiskamer, zoals de ruimte heet waar de behoeftige oudjes overdag verblijven.

Collega Christien vraagt aan Rosa, ‘wil jij mevrouw van der Steeg even naar bed brengen’? ‘Tuurlijk doe ik even’ zegt Rosa, en pakt de rolstoel vast en rijd de patient naar haar kamer toe. Daar aangekomen kleed zij mevrouw van der Steeg uit en trekt haar pyama aan. Eenmaal in bed gelegen, doet zij het gebit uit, en legt dit in een bakje op het nachtkastje. “Zo klaar is Kees” denkt Rosa, terwijl zij terug de gang op loopt.

Daarbij passeerd ze de personeelsruimte en praat nog even wat met de aldaar aanwezige collega’s, en loopt daarna weer terug naar de huiskamer.

Christien vraagt, ‘ jij zou mevrouw van der Steeg toch naar bed brengen’?

‘Heb ik al gedaan’ zegt Rosa. ‘Nou ik denk het niet ze zit hier nog’ lacht Christien.

Rosa kijkt rond en schrikt, begint onbedaarlijk te lachen, al hikkend van de lach zegt ze,

‘o jee ik heb mevrouw Rood in het bed van mevrouw van der Steeg gelegd’, ondanks de fout stikt ze van de lach. ‘Ik ga snel mijn fout herstellen’ lacht Rosa tegen Christien, snel voordat iemand erachter komt.

Zo gezegd zo gedaan, Rosa gaat terug naar mevr. Van der Steeg in het verkeerde bed.

Neemt haar mee naar haar eigen kamer, en legt haar daar in eigen pyama, in haar eigen bed. Hierna mevr. Rood opgepakt en uitgekleed, pyama aan en in haar eigen bed gelegd.

‘O jee haar gebit’ denkt Rosa, terwijl ze de valse tanden uit de mond van mevrouw Rood haalt en in het bakje legt. Op het moment dat ze de tanden in het bakje loslaat slaat de schrik haar om het hart. Nu liggen er 2 gebitten in het bakje! Van wie is welk gebit?

Rosa kiest er snel een uit en brengt deze naar de kamer van mevr. Van der Steeg.

Gelukkig haar dienst zit er op, en nu kan ze eindelijk naar huis, ‘ik ben toe aan een borrel’ denkt ze terwijl ze naar huis rijdt’.

Een paar weken later is het incident alweer verbannen, naar het niveau van een pesterijtje in de personeelskamer.

Bij de receptie werkt vandaag Diana die de zoon van mevr. Rood begroet aan de balie.

´Gaat u lekker met uw moeder op pad vandaag´? Vraagt Diana belangstellend?

‘Ja hoor ik kom haar lekker even ophalen’ lacht de zoon van mevr. Rood.

Hij loopt verder naar de kamer van zijn moeder, die al klaar zit in haar rolstoel, wachtend

tot ze wordt opgehaald. Zwijgend rijdt dhr. Rood zijn moeder richting de uitgang.

Bij de receptie vraagt Diana, ‘gaat u nog iets speciaals doen vandaag’?

Dhr. Rood zegt, ‘ach even langs de tandtechnieker voor gebit van Moeder’.

‘Zij klaagt al weken over pijn in haar mond’ zegt dhr Rood. ‘En wat denkt u, loopt ze met een slecht passend gebit rond’, ‘haar hele tandvlees was ontstoken’, zegt dhr Rood verontwaardigd! ‘Die kunstgebitten boer is nog niet klaar met mij’!

Diana schrikt even, en moet denken aan het incident wat ze heeft gehoord in de personeelskamer. Ze besluit wijselijk om haar mond te houden!

Eppo