28. feb, 2013

Het is Carnaval in het zuiden van Nederland, in een pittoresk plaatsje in Limburg

viert het personeel van het plaatselijke gemeente huis, het vrolijke volksfeest.

Onder invloed van het bier wat rijkelijk vloeit, worden vrolijke polonaises gelopen, de sfeer wordt steeds vrijer en vrolijker.

Het is bekend dat tijdens het Carnaval onder de maskerade, een dierlijke drang van aantrekking tot het andere geslacht wordt gecreëerd. Keurige huisvaders en moeders worden notoire vreemdgangers. Onder invloed van alcohol lijkt het allemaal niet uit te maken. Vroeger wreef de pastoor zich in de handen met zoveel overspel, hij was in ieder geval verzekerd van nieuwe zieltjes voor zijn parochie.

Maar op deze avond vieren de ambtenaren carnaval, en de muziek wordt steeds opzwepender.

De wethouder laat het bier zich goed smaken en bestelt nog een rondje, hij kijkt in het rond en ziet die leuke collega staan. De wethouder stapt op haar af en kijkt haar aan.

Ze lacht, en neemt het drankje wat hij voor haar besteld lachend aan.

Ze praten geanimeerd en dansen en hossen door het cafe.

Wat een feest, iedere keer als hij haar in de polonaise vasthoudt, stijgt zijn testoseron spiegel tot ongekende hoogten. Hij voelt zich heerlijk, zoveel vrouwelijke aandacht heeft hij al jaren niet meer gehad.

Opeens ziet hij zijn collega naar het toilet lopen, hij rent op haar af, en bevangen door een enorme hoeveelheid testoseron in zijn bloed, pakt hij haar vast en kust haar op mond. Op zich gaat dit nog wel, maar zijn tong probeert zich een weg te banen tussen haar lippen, langs haar voortanden recht naar haar gehemelte.

‘Getverr’ zegt de collega, ze proeft een mengeling van bier, knoflooksaus en cigaretten rook in haar mond, en zegt ‘ben je nou helemaal’!

Het is gebeurt, de volgende dag moet de ambtenaar bij de burgermeester komen, hij moet aftreden, anders zwaait er wat is de boodschap.

Nu zit de wethouder thuis vol ongeloof, waarom? Het was toch Carnaval? Waarom doen ze zo moeilijk. Hij was echt de enige niet die iets met een andere vrouw deed, er waren er zelfs bij die veel verder gingen als hij?

Jonge…. met Vastelaovend moet dit toch kunnen?

De leuke collega, zij heeft nergens last van, zij denkt ‘het is me gelukt heb ik die oude viezerik mooi weg gekregen’.

Tegen haar collega zegt ze, het was even afzien toen ik die ouwe natte naar rook smakende knoflook lap in mijn mond kreeg, maar het was iedere klodder onrein

speeksel waard.

De vrouw lacht en zegt ‘mannen lopen altijd hun piep achterna, dat is nou eenmaal hun zwakke plek’.

De moraal van dit verhaal is, hij die zichzelf ter Carnaval wil laten gaan, schaft zich een heel goed masker aan!

Eppo

27. feb, 2013

Een kok uit het mooie Breda moet er onmiddellijk mee stoppen!

Waarmee dan? Met het voederen van de dak en thuislozen.

De gemeente Breda heeft de kok verboden om nog langer te koken voor zijn armlastige mede mensen, de ambtenaar zei letterlijk, “vanaf heden is het u verboden om de dak en thuislozen te voederen”.

De reden is dat er teveel overlast onstaat tijdens het voeren, echter het uitdelen van het eten vind plaats in een industrie gebied, hoezo last?

Maar de ambtenaar heeft in zijn wetboek staan dat het niet mag, en zijn computer said no, dus het kan echt niet meer.

Daklozen zijn anno 2013 echt niet meer van deze tijd.

Dat weet de gemeente ook en  daarom zij willen dat ze er niet meer zijn, waar het vroeger modern was voor een gemeente om wat van die daklozen door het centrum de afvalbakken te laten afschuimen. Is het nu not done.

Is het daklozen probleem daarmee opgelost? Nee natuurlijk niet maar door er niet meer over te praten zie je ze niet meer. Gemeentelijke logica onmiskenbaar!

De gemeente denkt als je ze maar niet meer voert, verdwijnen ze vanzelf.

Net zoals bij de stads duiven, niet meer voeren dan gaan ze vanzelf weg.

De gemeente Breda heeft geen boodschap aan liefdadigheid, jammer hoor want de kok uit Breda deed er zoveel goeds mee.

De gemeente Breda stelt dat het uitdelen van voedsel alleen mag, als de daklozen er een tegenprestatie voor leveren?

Tegenprestatie? Ga maar eens met het huidige koude weer buiten een nachtje onder een brug slapen, dat lijkt mij prestatie genoeg, probeer het maar eens!

Maar de gemeente Breda is niet te vermurwen en op last van een boete moet de liefdadigheids kok stoppen met zijn goede werk.

Later kwam de aap uit de mouw, er is een daklozen centrum waar de thuislozen tegen een kleine vergoeding eten kunnen kopen. Aha dat is het, deze voedselvoorziening brengt geld in het laatje! Het gaat de gemeente dus om de concurrentie, tja en tegen gratis eten kun je natuurlijk niet op. De gemeente Breda wil de laatste centjes uit de zakken van de arme stumperds kloppen.

Dit zal toch niet echt zo zijn? Ik kan mij niet voorstellen dat een gemeente rijk wil worden over de rug van zijn daklozen legioen. Veel zal het niet opbrengen vrees ik!

Misschien wordt het tijd voor de ambtenaren om eens na te denken over de regels in plaats van ze stomweg alleen toe te passen.

Tenslotte zegt een oud spreekwoord, hij die als ambtenaar door het leven gaat, komt steeds te vroeg en toch te laat.

Eppo

26. feb, 2013

Er is iets vreselijks aan de hand, het jachtseizoen is nu al begonnen!

De jacht op de Alpaca is begonnen, een Alpaca is een kleine soort Lama, een schattig diertje dat vaak onze kinderboerderijen bevolkt.

Helaas is de jacht op het arme dier geopend, uit een Overijselse kinderboerderij zijn er zes verdwenen. En niemand weet waar ze naartoe zijn gebracht.

Je hart breekt toch als ik aan die arme kindertjes denk, die staan te huilen voor de afrastering van de kinderboerderij.

Het is in, en in triest, kleine wollige Alpacaatjes gestolen om hun wol.

De wol schijnt enorm kostbaar te zijn, ik vermoed dan ook dat de dieven gezocht moeten worden onder de leden van breiclubs.

Mensen die lid zijn van breiclubs hebben grote hoeveelheden wol nodig, dit komt omdat ze verslaafd zijn, ze zijn verslaafd aan de breipen.

Deze mensen hebben een dwangmatige behoefte om, met onder iedere arm een breipen, de hele godganse dag, een draadje wol om de punten van deze pennen te draaien, en daarbij bewegen ze de ene punt over de andere, zo lijkt het tenminste!

In het echt is dit iets ingewikkelder maar daar gaat het niet om, deze wol junks zijn op een gegeven moment niet meer tevreden met gewone schapen wol. Nee als je erbij wilt horen, moet je op een gegeven moment ook duurdere shit scoren, bijvoorbeeld de wol van een Alpaca.

Heerlijke zachte wol zo zacht dat je er heerlijke warme shawls van kan breien.

Maar ik dwaal af, de politie kan het beste met een een zogeheten Swat Team, de breiclubs onverwachts binnen vallen, dit om te voorkomen dat de breiers er op hun scootmobielen vandoor gaan.

Voordat ze de breiclubs binnen gaan, werpen ze eerst een traangas granaat naar binnen, gevolgd door een rookgranaat, dat laatste is nodig om te voorkomen dat de junks gewapend met hun naalden, hun breinaalden wel te verstaan, in de tegenaanval gaan.

Voor je het weet wordt je neergestoken door een dolgedraaide breifan die vol overgave al stekend van je lijf een vergiet probeert te maken.

Daarom hebben Swat Teams schilden, deze zijn bedoelt om dit af te kunnen weren.

Waarschijnlijk vind je de dieren dan terug bij de leden thuis in de schuur, het is zeer onaangenaam wat je daar zult aantreffen, kaalgeschoren tot op de huid.

Tot op het laatste haartje kaalgeschoren poedelnaakte Alpacaatjes, die rillend staan te wachten op hun bevrijding.

Omwikkeld met aluminium dekens worden ze eerst naar een dierenarts gebracht voor onderzoek, gelukkig groeit de wol snel weer aan.

Tja het is te hopen dat de arme diertjes snel worden gevonden en terug naar de kinderboerderij worden gebracht. En dat de dieven snel gepakt worden.

De breiclubs, ik vind ze verdacht op voorhand al, je hoort nooit iets van deze clubs maar ze zijn toch altijd op de achtergrond aanwezig, mmmmm verdacht hoor!

Breiclubs? So Swat?

Eppo