19. jan, 2013

Gelukkig er is nog hoop voor ons dikkertjes, we hoeven niet langer bang te zijn, dat we niet in de oven passen bij het crematorium.

Er is gelukkig een oplossing gevonden, we mogen in het paardencrematorium.

Daar zijn grote ovens waar een heel paard in past, dan zullen wij er zeker ook wel in verbrand kunnen worden.

We hoeven helemaal niet aan de lijn we kunnen lekker tegen de klippen op groeien, size doesn’t matter, het past voortaan altijd.

Het is zo mooi en fijn in de oven, samen met Mister Ed u weet wel dat sprekende paard.

Dikkertjes werden voorheen in uitvaartland met de nek aangekeken.

Begrijpelijk want we zijn nou eenmaal geen gemakkelijk lijk als we doodgaan.

Doodgravers breken hun nek als ze ons in een XXL kist, een smalle trap af moeten dragen. En eenmaal bij het crematorium aangekomen, paste je steevast niet in de veel

te smalle oven.

Waarschijnlijk werden de dikkertjes stukje bij beetje verbrand, dit gebeurde door de persoon heel langzaam in het vuur te schuiven.

Hoewel? Ik weet dat niet helemaal zeker omdat ik er nooit bij ben geweest.

Over dat cremeren heb ik ook nog wel wat, we zorgen dan wel voor ongemak, maar een

beetje crematorium kan een maand stoken op de vetreserves van een Obeesje!

Walvisvaarders stookten hun kachels en lampen op walvisvet, waarom dan niet op menselijk vet? Tenslotte is er jaren gespaart om zoveel brandstof bij elkaar te krijgen, dan is het doodzonde om dit zomaar te verspillen.

We mogen dan ook zeker trots zijn op onze bron van reserves, daar waar magere mensen alles op maken, bewaren wij iets voor later mochten er mindere tijden aankomen. In koude winters kunnen hele wijken worden verwarmd door verzadigde vetten van hoge kwaliteit, afkomstig uit onze bolle buiken, en van onze welgevormde heupen.

Daarom pleit ik voor gratis uitvaarten voor mensen zwaarder als 120 kilo.

Iemand van dit formaat heeft na zijn dood nog zoveel te bieden, vele kilo’s pure brandstof, je kan er huizen mee verwarmen of electriciteitscentrales op laten draaien.

Zware mensen zijn van uitzonderlijke waarde door hun uitzonderlijk vermogen om vet op te slaan, hiervoor is maar een woord van toepassing RE-SPEKT.

Het paarden crematorium is een stap in de goede richting, op termijn zullen alle bestaande crematoria worden aangepast, tot ze de juiste maat hebben.

Magere mensen kunnen tenslotte ook in een ijzeren pijp verbrand worden, hadden ze ook maar moeten (be)sparen.

Moraal van dit verhaal, sorry die is er niet!

Eppo

18. jan, 2013

Er gebeuren soms dingen in een mensen leven waarvan je denkt hoe bestaat het?

Rare dingen waarvan je denkt, “ik hoop dit als mens nooit mee te maken”.

Zo vreemd dat je je afvraagt hoe kan dit zo zijn?

Een van de vreemde fenomenen waar je als mee te maken kan krijgen, is met

de z.g.n. “Alleswiller”.

Deze levensvorm heeft zich ontwikkeld tot een menselijke gedaante die het in zich heeft, om overal voor te gaan, en alles te willen hebben.

Het maakt daarbij niet uit of ze door roeien en ruiten, of over heuvels en dalen moeten gaan, als ze het maar krijgen.

Wat ze kunnen krijgen hoeft niet per definitie iets te zijn wat ze graag willen, het is alleen maar voor de heb.

Het te krijgen goed of dienst gaat meestal snel op de grote hoop van de “Alleswiller” en verdwijnt dan snel uit zicht, waarna je het meestal nooit meer terugziet.

Wat is dit voor een fenomeen? Vraag je jezelf dan af?

Eigenlijk is er weinig over deze levensvorm bekend, helaas krijg je als mens er vroeg of laat een keer mee te maken, en omdat dit meestal eenmalig is wordt er weinig onderzoek naar verricht.

Alleswillers zijn meestal niet echt gelukkig, dit komt omdat hun hersenen geen verzadiging kunnen registreren, feitelijk zijn zij ongeleide projectielen, die in een blinde verzamelwoede alles en iedereen negeren, als ze maar alles kunnen bezitten.

Hun wil is enorm sterk en er is weinig tot geen invloed op uit te oefenen.

Deze sterke wil is voor de Alleswiller niet controleerbaar, zij hebben geen enkele controle over hun eigen brein, dat continu roept hebben, hebben, hebben.

Best lastig om zo door het leven te moeten, het is dan ook best pijnlijk voor hun omgeving.

Gelukkig voelt een Alleswiller van dit alles niets, en het is daarom dan ook niet verwonderlijk dat zij zich in een ontkennend stilzwijgen hullen, als iemand er naar vraagt.

Een bekende casus van alleswillers was er een van iemand die zoveel wilde dat de persoon steeds meer en meer om zich heen verzamelde, op een gegevven moment was het huis zo vol dat je nergens meer normaal kon lopen.

En nog was het niet genoeg, de sterke wil van de Alleswiller zorgde ervoor dat er steeds meer en meer werd gewenst.

Het een was nog niet binnen, of het volgende werd alweer opgehaald.

En zo ging het steeds maar door. Er kwam nooit een einde aan.

Voller en voller werd het pakhuis tot op een mooie dag het dak eraf ging.

Met een enorme knal vloog het dak van het pakhuis af, en vlogen de spullen die er in stonden in het rond, het was een enorme ravage.

Radeloos stond de Alleswiller als aan de grond genageld, 40 jaar van alles zelf willen hebben was in een klap weggevaagd. Nu moest alles weer opnieuw!

De moraal van dit verhaal is dat je wel alles kunt willen, alles krijgen dat is een heel ander verhaal.

Eppo

17. jan, 2013

Koning winter heeft ons land weer in zijn greep, de temperatuur is weer onder 0 gezakt.

Het gaat nu volgens lands weerprofeten ook iets langer duren.

Dit was vandaag ook te merken aan de NS. Ze gaan het dwarsliggen opgeven en gaan weer een normale dienstregeling volgen, zo kondigden ze vandaag aan in het nieuws.

Het spreekwoord zegt niet voor niets, “als de spoorwegdienst niet meer strand, is koning winter stevig in het land”.

De NS ziet uiteindelijk in dat zij hun aandacht-trekkerij moeten staken, als de winter aanhoud, anders zijn ze niet meer geloofwaardig, voor zover ze dit al ooit waren!

Een ander fenomeen vandaag was het schoonblazen van een ijsbaan, met behulp van een helicopter. Vroeger deed men dit met een klein leger vrijwilligers met hand- schuivers, of heel luxe met een klein tractortje met een schuiver ervoor.

Maar je moet met de tijd mee, dus hup voor achthonderd Eurootjes even met de heli vlak boven de baan en hoepla weg sneeuw!

De politie was niet blij omdat er volgens hun geen toestemming was voor laagvliegen.

Ja luister eens als je toestemming schriftelijk moet aanvragen, krijg je misschien antwoord eind april en is het ijs weg.

Bovendien, aan wie vraagt de poltie toestemming, als ze weer eens laagvliegend achter een foutparkeerder aan racen?

Tja de winter is weer in het land werd er ooit gezongen, en gelukkig, de eerste sneeuwbal knokpartij is alweer geweest. Honderd scholieren gingen elkaar te lijf eerst met sneeuw, later ging de vechtpartij langzaam over in een echte War of the Schools.

Om de eer van hun school hoog te houden, is het nu eenmaal nodig om elkaar met knots en lans te lijf te gaan. Tot bloedens toe doorgaan met schoppen en slaan, er staat immers veel op het spel? Wat? Dat weet niemand natuurlijk, maar ze zijn lekker hun energie kwijt.

Koning Winter heeft het land in zijn greep, dit brengt ook nog iets anders in ons naar boven, het is de z.g.n. schaatskoorts.

Gaat ie door of gaat ie niet door, de tocht der tochten, genaamd de “Elfsteden Tocht”.

Deze barre schaatstocht is er zo één om lekker af te zien, en één om met bevroren ledematen s’ avonds aan te komen op de Bonkevaart.

En dat allemaal voor een kruisje van 15 eurocent.

Ja ja het gaat om de eer, dat snap ik ook wel, en ik maak een diepe buiging voor een ieder die 200 km achter elkaar kan schaatsen.

Maar na alle gekte vooraf komt vaak de teleurstelling, die ontzettende teleurstelling als het dan toch niet doorgaat. Uit pure nijd zijn er dan altijd wel een paar van die schaatsers die dan heel stiekum de tocht rijden.

Als ze dan in de krant komen verklaren ze steevast, het ging best hoor ze hadden de tocht echt niet af hoeven te blazen. He he met 5 man de tocht schaatsen is heel wat anders als met duizenden mensen over hetzelfde ijs gaan, dat kun je toch niet vergelijken?

Deze mensen verdienen absoluut een kruisje, eentje van beton ongeveer 50 kilo zwaar en dan verplichten om dezelfde tocht in tegengestelde richting te rijden, en snel een beetje.

Dat zal ze leren om de beslissingen van onze rayonhoofden belachelijk te maken!

Ik draaf door tenslotte is het maar ijs!

Eppo

🙂