20. jun, 2016

Met lede ogen zie ik iedere avond de Europese Voetbalkampioenschappen op tv aan. Wij doen niet mee, ach u kent het gevoell vast wel!
Maar niet langer getreurd wij zijn onlangs toch Wereldkampioen geworden, Welt Meister….. u weet wel?
Wij hoeven ons niet langer achtergesteld te voelen, Nederland telt internationaal weer mee!
Wij hebben namelijk de man met de grootste neus ter wereld, in onze gelederen. Ja echt waar? Onlangs bij het WK grote Neuzen won een man uit Leiderdorp. En niet met zomaar een neusje, nee een geweldige Gok prijkt bij deze man aan de voorgevel.
65,9 millimeter lang en 52,52 millimeter breed, daar kun je mee thuis komen! Als deze man diep ademhaalt zuigt hij in 1 keer alle zuurstof weg in zijn omgeving.

Hij kan ermee in de rondte zwaaien, waarbij hij zoveel lucht verplaatst dat het gelijk herfst word!
En deze man is echt Nederlands, een echte Nederlandse kampioen, wij kunnen weer trots zijn!
De concurrentie was moordend, om de neus groter te doen lijken, waren er zelfs deelnemers die met theelepels in hun neus rondliepen. Dit om de neus op groter te doen lijken.
We kunnen echt trots zijn, van 1000 deelnemers had onze deelnemer de grootste neus. Kun je nagaan wat een concurrentie er was, die wij moesten verslaan? De titel grootste neus is dan ook niet voor niets een felbegeerde titel.

Als je die hebt gaat er een wereld voor je open, iedereen probeert een graantje van dit succes mee te pikken!
Want als je de grootste neus van de Wereld kent, nou dan ben je echt iemand! Duitsland mag zich van de vrouwelijke neuzen kampioen noemen. Toch ook een beetje Welt Meister? Maar ach, net als bij voetbal tellen alleen de mannelijke kampioenen echt mee!
Ja sorry dames ik kan daar ook niks aan doen!
Laten we genieten van dit voldongen feit, wij zijn Wereldkampioen!
Niemand neemt het ons nog af, zelfs Pinokkio niet!

Is je neus langer als normaal, sta je op straat niet langer voor paal!

Eppo

16. jun, 2016

Tegenwoordig ben ik officieel patiënt, ik heb genoeg kwalen om mijzelf zo te mogen noemen.
En dat is niet niks, kan ik u verzekeren, als patiënt heb je het niet makkelijk! Overal waar je komt moet je rekening houden met je handicap!
Wat heb ik dan zo allemaal? Het begon bij mij met hoge bloeddruk, ach een pilletje of 2 erin en gaan met die banaan!
Toen begon mijn rikketik te protesteren, oke bloedverdunnertje erbij, en we gaan weer! Maar opeens begon ik s’ nachts te stoppen met ademhalen, niet de hele nacht maar lang genoeg, om mijn eega uit haar slaap te houden. Bovendien snurkte ik erbij alsof de wereld verging!

Een nachtje slapen in het ziekenhuis en opeens was ik ook Apneu patiënt.
Dat maakte mijn cirkel rond en ik mag mij inmiddels volwaardig patiënt noemen. Patiënt is wel een titel die je niet graag krijgt, dat snap ik ook wel. Maar toch kan ik het niet laten om mijn voordeel ermee te doen.
Als patiënt heb je altijd gesprekstof, altijd iets te vertellen voor de geïnteresseerden, en iets te zeuren voor mensen die het niet willen horen.
Maar na een jaartje patiënt te zijn geweest kwam de roep om er iets aan te gaan doen. Natuurlijk is dat goed en veel beter voor je lijf, maar toch!
Want als het beter met je gaat raak je ook veel kwijt, en dat is vooral status! Wat is dat erg je valt in een zwart gat!

De mensen denken wel gemakkelijk over dit onderwerp, ga gezonder leven dan voel je je veel beter? Ja leuk bedacht maar dan ziet niemand mij meer staan. Waar moet ik het dan over hebben? Dan is niemand meer in mij geïnteresseerd?
Daar denkt helemaal niemand aan, gezondheid is mooi maar totaal niet boeiend! Natuurlijk zit ik weer zoals gewoonlijk een zootje onzin uit te kramen, maar toch zijn er echt mensen die zo denken.
Ieder van ons kent wel iemand die zo acteert, denk maar eens goed na?
Deze mensen denken echt dat je, door jezelf als patiënt te profileren, dat ze in de picture blijven. Oke dat klopt wel, maar het is een soort aandacht die niet aan mij is besteed.

Aandacht is leuk en soms lief, maar als het niet goed gaat ook wel eens manipulatief!

Eppo

13. jun, 2016

Dat heb ik weer, geef mij een elektrisch apparaat in mijn handen en het gaat spontaan kapot.
Laatst nog mijn mobiel, zo doet ie het nog, ik kijk even naar buiten en weer naar mijn scherm, en hopla het scherm helemaal zwart!
Het is een vloek, nu mijn laptop weer zo doet ie het en zo niet.
Je hoort wel eens van die verhalen van mensen die elektrisch geladen zijn, maar ik vind het een vloek!
Zo ga ik door het leven, ik mijd elektrische apparatuur dan ook maar een beetje. Op mijn werk gaat het verrassend goed, die computers kunnen kennelijk wel wat hebben!
Maar voor de rest is het heel vervelend allemaal.

Ik probeer het allemaal te relativeren, zo sleep ik mezelf door het leven.
Gelukkig kan ik mensen nog gewoon een hand geven, zonder dat ze een schok krijgen. Electronisch speelgoed in bed? Daar waag ik mij niet aan!
Daarmee bedoel ik gewoon een tv en een afstandbediening! Wat dacht u dan? Hoe onstaat zoiets? Ik heb geen idee? Of toch wel?
Het schijnt uit je hersenen te komen, die schijnen de hele dag door allerlei elektrische stroompjes te geven.
En kennelijk fungeer ik als een soort van batterij, ik sla die stroom op, en geef op een zeker moment in 1x alle stroom weer af.

En dat gebeurt altijd op het verkeerde moment.
Ik heb wel eens een mobieltje gepakt wat ergens op een tafel lag, gewoon om even te kijken.
Leuk modelletje, ik loop weg en net als ik 23 meter verder ben hoor ik iemand schreeuwen, shit mijn mobiel is kapot!
Met een vuurrood hoofd loop ik snel door, dit is toch niet uit te leggen.
Ik moet mijzelf er maar bij neer leggen, mensen houd alle elektronica uit mijn buurt, ik maak alles stuk. Ook al doe ik het niet expres!
Is dit een onzin verhaal? Ja zeker wel, aan mij zit tenslotte al jaren een draadje los! Schokkend!

Eppo