24. nov, 2015

In het Afrikaanse land Zimbabwe hebben ze sinds 2012 een speciale verkiezing. Namelijk die van de lelijkste Zimbabwaan?
Hoe bedenken ze het? En het is een serieuze verkiezing als ik het nieuws mag geloven. Dit jaar won ene Mison Sere. Dit lelijke heerschap wil je echt niet in een donker steegje tegenkomen. Dit heerschap met een hoog Bokito gehalte, is mijnsinziens een terechte winnaar.
Maar niet voor de Zimbabwanen, en er is dan ook een heuse ruzie ontstaan. Mison Sere is in hun ogen niet lelijk genoeg!
Ik weet het niet maar ik heb zijn foto gezien, en geloof mij zo lelijk zie je ze eigenlijk nergens meer!
Behalve in Zimbabwe, daar zijn kennelijk nog lelijkere mensen te vinden.

De mensen in Zimbabwe vonden dat Mison Sere zijn lelijkheid te danken heeft aan het ontbreken van zijn voortanden.
Wat zeg ik? Fietsenrek? Zeg maar gerust parkeergarage! En dan voor vrachtwagens uit de mijnbouw!
Maar in Zimbabwe vinden ze dat het ontbreken van voortanden, je niet de lelijkste van het land maakt?
Lelijkheid mag niet worden veroorzaakt door een handicap alsdus de Zimbabwanen. Ja hoor alsof lelijk zijn niet al erg genoeg is.
Maar je moet dus een Natural Ugly zijn om te mogen winnen in Zimbabwe.

In Zimbabwe valt voor de rest niet zoveel te winnen, dus als je de lelijkste van het land kan worden, ja dan ga je ervoor als rechtgeaarde Zimbabwaan! Je trekt je lelijkste gezicht en… oh nee dat mag juist niet.
Je moet spuuglelijk geboren zijn, en volledig fout zijn opgedroogd!
Dan ben je echt iemand in Zimbabwe, best triest eigenlijk.
Je bent dan Mister Ugly, in plaats van Miss Universe, zo verschillend en toch allebei winnaar van een vleeskeuring.
Ik zal ze in Afrika wel nooit begrijpen, maar goed als je met lelijkheid kan scoren waarom niet?
Een groot voordeel heeft Mison Sere wel, hij is zo lelijk dat hij voor de leeuwen niet bang hoeft te zijn.

Al draagt een Zimbabwaan een gouden ring? Nee….. dat is onzin!

Eppo

23. nov, 2015

Ik weet dat we niet zonder kunnen, maar eigenlijk heb ik er ook een beetje een hekel aan. Waaraan? Aan regeltjes!
En dan bedoel ik niet al die grote regels zoals stoppen voor een rood licht, rechts heeft voorrang, nee dat is gewoon nodig.
Maar ik bedoel meer van die kleine regeltjes, zoals verboden om wild te plassen, of roken op stations alleen bij een rookpaal! U weet wel van die regeltjes, die wij met zijn allen ook heel graag overtreden.
Regeltjes overtreden geeft een gevoel van spanning, en dat is best lekker op zijn tijd. Zwart reizen met de trein bijvoorbeeld, je kijkt in welke coupe de conducteur stapt. Dus pak je er een verder, en je hoopt dat je eerder op de bestemming aankomt, als de conducteur bij jouw zitplaats.
Lekker spannend dus. En dat geeft niks op zijn tijd.

Als het aan onze overheid zou liggen, dan zou iedere burger in het gareel lopen, nooit iets fout doen, en laat staan de regels overtreden.
Maar gelukkig is dat niet de werkelijkheid, mensen zijn de hele dag bezig, met het overtreden van de regels. En dat moet, anders wordt het leven hartstikke saai. dan worden we robots, en wat zou dat erg zijn?
Ik las vandaag een bericht van een man die al 30 jaar zonder rijbewijs, rondrijd in een auto. Oke ik weet wel dat het grote gevolgen kan hebben.
Maar stiekem gniffel ik toch een beetje. Het is dus toch waar dat je zonder rijbewijs een auto kan rijden, als je maar de sleutel hebt?
De politie man die de rijbewijsloze aanhield, gaf een klap op zijn boordcomputer, 30 jaar zonder rijbewijs? Onmogelijk!

Helaas het is toch wel mogelijk, en dat geeft tevens de feilbaarheid van onze samenleving aan.
De man in kwestie kan het nu wel vergeten, maar eigenlijk vind ik dat hij wel recht heeft op zo’n roze pasje!
Regeltjes ze zijn soms onmogelijk en soms dom, maar ze dienen om onze samenleving een beetje in het gareel te houden.
En om een beetje glans aan die samenleving te geven, overtreden wij die regeltjes. En dat is leuk. Want wat is er nu leuker als te gaan wildplassen, waar zo’n bordje hangt waarop staat dat het niet mag? En als de Boa je dan wil bekeuren? Dan draai je jezelf al plassend om en zegt “had u het tegen mij?”

Regels hier regels daar, ze zijn er dus leef er maar naar!

Eppo

19. nov, 2015

Hij was er altijd, je kwam hem overal tegen. Ook als je dacht hij is er niet, dan kwam je hem vroeg of laat wel weer tegen.
Het kleine gekke mannetje, ik weet eigenlijk niet eens hoe hij echt heet! Dit dacht ik, toen ik het bericht las dat hij was overleden.
Maar toen hij nog leefde zag ik hem soms alle dagen, en ik moest ook altijd lachen om hem. Toch zat er ook een trieste kant aan deze man.
Geestelijk was hij niet in orde, en niemand die naar hem om keek, best wel triest. Maar ik kon toch niet mijn lachen onderdrukken, als ik weer eens getuige was van zijn rare escapades.
Het kleine gekke mannetje, zo gek als een deur, hij gaf het grauwe leven weer kleur.

Hij trok zich echt nergens wat van aan, ik denk nog wel eens aan die keer dat hij in wielrenkledij met klompen er onder aan, door de stad liep.
Of die keer dat hij zijn bed in de stadsgracht gooide, met de mededeling dat hij was uitgeslapen. Hilarische momenten, altijd goed voor een gulle lach. Eigenlijk best raar dat ik niet eens wist hoe hij heette?
Iedereen kon die kleine gekke man, maar niemand leek te weten hoe zijn naam was? Bizar want de man was jarenlang het gesprek van de dag.
Hij was populair, want hij deed dingen die iedereen wel eens zou willen doen. Naakt door de winkelstraat lopen, verkleed als Batman rondfietsen, of mensen laten schrikken! Iedereen wil wel eens stout zijn, maar er zijn altijd genoeg belemmeringen om netjes te blijven.

Maar niet voor het kleine gekke mannetje, hij was alle schaamte voorbij.
Raapte rustig een nog brandende peuk op van de straat. Of pakte een hondendrol met zijn handen, om die vervolgens weer aan een willekeurige voorbijganger te geven. Hilarische momenten, maar nu niet meer.
Ik lees in de krant bij de overlijdens advertenties, overleden Jan Koopstra.
Ik herkende het adres, anders had ik nooit geweten dat hij het kleine gekke mannetje was? Bizar ik kende hem al jaren! Maar nu wist ik pas zijn naam? In de advertentie staan geen naasten of nabestaanden. Die hadden hem waarschijnlijk bij leven al verlaten. Zo is hij heen gegaan, koud en kil en heel alleen. En dat terwijl iedereen hem kende!

Bij leven kun je heel wat zijn, maar als de dood komt, dan ben je weer heel klein!

Eppo