22. sep, 2014

We zijn weer terug na een welverdiende vakantie.

Heerlijk een weekje weg geweest naar Duitsland, een prachtig land met lekker eten en drinken, en over het algemeen hele aardige mensen.

Wij hadden dit jaar gekozen voor een auto rit via de Romantische Strasse, eerlijk is eerlijk dat is een hele mooie route.

We eindigden in de Beierse Alpen in het plaatsje Grainau, aan de voet van de hoogste berg van Duitsland de Zugspitze.

Omdat wij als echte Toeristenbelasting betalende buitenlanders, een kaartje hadden ontvangen, waarmee we met de Zugspitze trein meekonden, besloten wij op een zeker moment, om dit ook te gaan doen.

Wij gingen naar het station van de trein, en op weg naar boven, met het toeristenkaartje was dit geen enkel probleem.

Eenmaal boven aangekomen was er sneeuw, een prachtige witte wereld!

Ik had dit nog nooit meegemaakt in september, en was nog nooit zo hoog op een berg geweest. Wij genoten hier dan ook met volle teugen van.

Toen wij weer naar beneden wilden gaan, stak ik mijn toeristenkaartje in de kaartlezer, en wilde het poortje open doen. Het poortje bleef dicht en ik probeerde het nogmaals, en toen opeens……..niet te geloven, was hij daar opeens  “De Mof”, hij zat met zijn grijnzende kop achter het loketje van het station.

Ik had er vaak over gehoord via ouderen, die weleens vertelden over “de Moffen” die mensen oppakten en afvoerden, “Moffen” die  het bij elkaar geschraapte eten van hongerige mensen afpakten. Vreselijke gewetenloze mensen, die graag een ander het leven zuur maakten. Ik relativeerde deze verhalen altijd, zo van ach, het was een andere tijd, en ik dacht, nu is het anders en bestaan zulke Duitsers niet meer. Maar nu stond er toch echt ééntje voor mij, de Mof brieste mij met bevelende stem toe dat ik een verkeerd kaartje had. En dit was allemaal mijn eigen schuld, ik had moeten weten dat ik hier niet naar toe mocht reizen met een toeristenkaartje, en dat allemaal op een toon alsof ik nu ieder moment kon worden afgevoerd in een dichte treinwagon.

Het leek dan ook of het vrolijke bergstationnetje was veranderd in een naargeestig oord, van waaruit je een zekere dood tegemoet kon gaan.

De vreselijke Mof brieste en schreeuwde naar mij, en naar mijn vrouw.

Tijdens deze tirade keek ik om mij heen, en zag in gedachten rijen vol zieke moeders ,met ondervoede kinderen op hun armen staan. Klaar om te worden afgevoerd door deze Mof! Toen ik weer terugkeerde in het heden, besloot ik om maar weg te lopen, door de open deur naar het perron.

“Het zal wel een misverstand zijn,” dacht ik nog?

De Mof marcheerde achter ons aan, en beveelde ons van het perron af te gaan,

“ ik haal de politie erbij” krijste hij! Even meende ik de woorden Schwein en Hund te herkennen, maar dat weet ik niet helemaal meer zeker.

Intimidatie was een feit, en om verdere escalatie en vermeende deportatie te voorkomen, besloten wij om terug te gaan naar het loket.

Mijn arme vrouw en ik, begrepen er niets van? Dit kon toch niet waar zijn?

Moffen zijn er toch niet meer? Hoe kon dit? Was er nog eentje overgebleven?

De Mof beval ons voor het loket plaats te nemen.

Hij loerde naar mijn portemonnee, ik dacht nog “hij wil geld zien”!

In mijn beurs prijkte al sinds 3 dagen een briefje van honderd euro. En omdat dit bij mij een zeldzaamheid is, was ik daar best trots op!

Maar nu loerde de Mof er naar, en hoe hij het voor elkaar kreeg?

Opeens lag de honderd euro met nog twee tientjes in het betaalbakje van het loket. Dat is de magie van een Mof, met hun geest dwingen ze je dingen te doen, die je normaal nooit zou doen!

Ik kreeg zeven euro terug en twee kaartjes voor de trein.

Al met al een duur ritje voor nog geen 10 km rijden, voor dit geld had ik in Berlijn kunnen zitten! Tijdens de rit terug, keek ik schichtig om mij heen alsof ik mezelf wilde geruststellen! "Rustig maar het is een gewone trein!"

Eenmaal beneden aangekomen, liepen we nog even langs het loket van het beneden station. Daar bleek dat we ook nog eens tien euro teveel hadden betaald.

En dat is allemaal de schuld van die smerige Rotmof!

Eppo

29. aug, 2014

Weet u wat ik tegenwoordig ook zo’n irritant verschijnsel vind?

Van die lui die een succes verhaal gaan vertellen ten overstaan van een zaal vol mensen. Dit zie je vaak bij business of product presentaties, en personeels bijeenkomsten en dergelijke. De z.g.n. Pep Coaches!

Dit zijn vaak mensen afkomstig uit het bedrijfsleven zelf, vaak een goede job gehad, die hun succes verhaal met anderen gaan delen!

Tegen een riante beloning uiteraard, want de schoorsteen moet roken!

Deze Pep Talk spuiers schromen er niet voor, om de mensen in de zaal het gevoel te geven, dat ze echt alles verkeerd doen in hun leven!

Tenslotte zijn zij succesvol, getuige de dikke auto waarin zij zich voortbewegen.

Ik heb al veel van dit soort woorden saus over mij heen gehad, en het valt mij iedere keer weer op, dat het mij niet lukt om er iets bruikbaars van mee te nemen. Iedere keer denk ik “nu gaat hij mij vertellen hoe ik rijk wordt”, maar helaas weer een stortvloed aan woorden die weinig zeggen.

Hoewel het wel lijkt alsof ze wat zeggen hebben! Dat is op zich best knap en een absolute verdienste van een dergelijk persoon.

De laatste keer heb ik er wel een leuke krachttermen aan overgehouden. Maar hoe ik succesvol kan worden? Inhoudelijk komt dat neer op, doe net als ik! Lul een end heen, en wordt ook rijk!

Maar bij grote bedrijven is het gemeengoed geworden, lekker de neuzen dezelfde kant op krijgen, is de boodschap.

De neuzen staan inderdaad dezelfde kant op, naar het podium waar snelle Henkie staat te bleren!

En hoppa weer een paar duizend euro in de pocket, eigenlijk zijn het gewoon entertainers. De boodschap die ze hebben is te verwaarlozen, stelt niet zoveel voor. Dit komt doordat de essentie uit de boodschap is gehaald. Je denkt, nu komt er een succesverhaal, en vervolgens zorgt de Pep Coach ervoor dat hij niet het achterste van zijn tong laat zien.

Iemand die ergens rijk door wordt, verteld niemand hoe hij dit heeft gedaan, je gaat de concurrentie toch niet in de kaart spelen?

Maar het gaat erin als Gods woord in een Ouderling, mensen houden van dit soort verhalen. Het is net als een film kijken of een mooi boek lezen, je kunt je even aan andere werkelijkheid spiegelen.

Het is net of je even niet die hardwerkende sloof bent, die zich door hard werken nog niet eens een fatsoenlijke auto kan veroorloven!

Dit is dus het geheim! Ik ben eruit!

Eppo

28. aug, 2014

Heeft u het gelezen? In het plaatsje Reuver, in het prachtige Limburg is een Wietplantage ontdekt. Op zich niet zo raar, dit gebeurt wel vaker in Nederland. Maar deze plantage is toch anders, hij was namelijk in het bos tussen de bomen geplant. Wat een idee? Briljant hoe kom je erop.

Tussen de bomen zoekt niemand naar Wietplanten. Ze waren vanaf de weg dan ook niet te zien. Inmiddels is alles toch ontdekt en heeft de politie alles weg laten ruimen.

Ik snap nu dan ook wel waarom hier Wietplanten staan!

De overheid maakt veel kosten aan het onderhouden van bospercelen, dit kost miljoenen per jaar. Om dit een beetje rendabel te krijgen, planten ze tegenwoordig Cannabis tussen de bomen. Onze overheid heeft ondekt dat dit een goudmijn is. Natuurlijk is het illegaal, maar dat maakt het juist zo interressant.

Dit stuwt de prijzen naar ongekende hoogten!

En als je wordt ondekt, nou dan schakel je met veel bombarie de politie in, en doet alsof dit het werk van criminelen is. Geweldig idee!

En met geld wat dit opbrengt, kun je dan ook heel wat bospercelen perfect onderhouden. En waarom ook niet, onze overheid heeft altijd een chronisch geld tekort, en kan altijd wat Cash Flow gebruiken!

In het holst van de nacht gaan speciale plant eenheden, allemaal mannen en vrouwen in zwarte kleding, getooid met infrarood kijkers het bos in.

Daar zetten ze duizenden planten tussen de bomen neer.

Het voordeel van een bos is, het is zo lekker beschut en het klimaat tussen de bomen is kennelijk perfect voor een dergelijke teelt.

Zo komen er dus Wietplanten in het bos terecht, u dacht toch zeker niet dat dit door Criminelen is gedaan? Nee die wagen zich niet in het bos, vallen ze veel te veel op. Het is gewoon iets van de overheid zelf!

En af toe vallen ze door de mand, en dan komt er een voorlichter van de overheid vertellen hoe erg het allemaal is, en dat ze de daders al bijna hebben gepakt! Dit allemaal om de aandacht van zichzelf af te leiden.

En dit is nog maar het topje van de IJsberg!

Ik daag u uit om eens goed op te letten als u in het bos bent, dikke kans dat u ook Wietplanten ziet staan, er zijn vast en zeker plantages door heel het land.

Wiet, Hennep of Cannabis, als het legaal wordt, loopt Den Haag heel veel centen mis!

Eppo