Invisible!

Het overkomt mij vaak, veel te vaak ik wordt er niet goed van!

In een restaurant heb je altijd een plek, die door het bedienend personeel wordt vergeten. Een plek waar de serveerster altijd snel doorloopt, waardoor het lijkt alsof de plek niet bestaat.

Dat is de invisible table, in iedere horeca gelegenheid heb je er wel een.

Als je plaats neemt aan een dergelijke tafel, merk je aanvankelijk helemaal niets. Totdat je wilt gaan bestellen.

Je kan wuiven, fluiten roepen en stampen, de serveerster heeft het heel druk met van alles, behalve met het opnemen van jou bestelling.

Ik heb er kennelijk een neus voor, om steeds weer dezelfde fout te maken, en in de dode hoek van het etablissement te gaan zitten.

Hoe herken je de invisible table? Niet dus!

Toch zijn er kenmerken waaraan je de Bermuda Restaurant Driehoek kunt herkennen.

Het zijn vaak tafels die leeg staan terwijl de rest van de zaak stampvol zit.

Men hoeft niet te raden waarom dat is, nooit aan gaan zitten dus.

Ik heb weleens aan de beruchte tafel gezeten, waarbij ik uren en uren heb zitten wachten, gewoon bij wijze van experiment.

Eens kijken of ik toch nog word bediend? Nou je kunt zitten tot je een ons weegt, en als er al wordt bediend dan door de pastoor, nadat je bent overleden aan dezelfde tafel.

Waarom bestaan deze tafels eigenlijk?

Dat weet niemand, als je er de uitbater naar vraagt zal hij ontkennend antwoorden. Het niet bedienen van klanten, komt in zijn restaurant toch niet voor?

Nee natuurlijk niet maar ondertussen.

Een voorzichtige schatting is dat een invisible table, een horeca uitspanning, al gauw een slordige dertigduizend euro per jaar aan omzet scheelt. Toch geld zou ik denken, maar iets wat je niet ziet, is er natuurlijk niet. Zo werkt het nou eenmaal bij mensen.

Nee het is en blijft een fenomeen, de invisible table, en het zal er altijd wel zijn vrees ik.

Als je in een restaurant niet wordt geholpen, ga dan gewoon weg en groet de baas bij het weglopen, zodat hij zich afvraagt he… waarom heeft die niets besteld?

Misschien worden ze dan eens wakker!

Eppo