IJzige zaken

Koning winter heeft ons land weer in zijn greep, de temperatuur is weer onder 0 gezakt.

Het gaat nu volgens lands weerprofeten ook iets langer duren.

Dit was vandaag ook te merken aan de NS. Ze gaan het dwarsliggen opgeven en gaan weer een normale dienstregeling volgen, zo kondigden ze vandaag aan in het nieuws.

Het spreekwoord zegt niet voor niets, “als de spoorwegdienst niet meer strand, is koning winter stevig in het land”.

De NS ziet uiteindelijk in dat zij hun aandacht-trekkerij moeten staken, als de winter aanhoud, anders zijn ze niet meer geloofwaardig, voor zover ze dit al ooit waren!

Een ander fenomeen vandaag was het schoonblazen van een ijsbaan, met behulp van een helicopter. Vroeger deed men dit met een klein leger vrijwilligers met hand- schuivers, of heel luxe met een klein tractortje met een schuiver ervoor.

Maar je moet met de tijd mee, dus hup voor achthonderd Eurootjes even met de heli vlak boven de baan en hoepla weg sneeuw!

De politie was niet blij omdat er volgens hun geen toestemming was voor laagvliegen.

Ja luister eens als je toestemming schriftelijk moet aanvragen, krijg je misschien antwoord eind april en is het ijs weg.

Bovendien, aan wie vraagt de poltie toestemming, als ze weer eens laagvliegend achter een foutparkeerder aan racen?

Tja de winter is weer in het land werd er ooit gezongen, en gelukkig, de eerste sneeuwbal knokpartij is alweer geweest. Honderd scholieren gingen elkaar te lijf eerst met sneeuw, later ging de vechtpartij langzaam over in een echte War of the Schools.

Om de eer van hun school hoog te houden, is het nu eenmaal nodig om elkaar met knots en lans te lijf te gaan. Tot bloedens toe doorgaan met schoppen en slaan, er staat immers veel op het spel? Wat? Dat weet niemand natuurlijk, maar ze zijn lekker hun energie kwijt.

Koning Winter heeft het land in zijn greep, dit brengt ook nog iets anders in ons naar boven, het is de z.g.n. schaatskoorts.

Gaat ie door of gaat ie niet door, de tocht der tochten, genaamd de “Elfsteden Tocht”.

Deze barre schaatstocht is er zo één om lekker af te zien, en één om met bevroren ledematen s’ avonds aan te komen op de Bonkevaart.

En dat allemaal voor een kruisje van 15 eurocent.

Ja ja het gaat om de eer, dat snap ik ook wel, en ik maak een diepe buiging voor een ieder die 200 km achter elkaar kan schaatsen.

Maar na alle gekte vooraf komt vaak de teleurstelling, die ontzettende teleurstelling als het dan toch niet doorgaat. Uit pure nijd zijn er dan altijd wel een paar van die schaatsers die dan heel stiekum de tocht rijden.

Als ze dan in de krant komen verklaren ze steevast, het ging best hoor ze hadden de tocht echt niet af hoeven te blazen. He he met 5 man de tocht schaatsen is heel wat anders als met duizenden mensen over hetzelfde ijs gaan, dat kun je toch niet vergelijken?

Deze mensen verdienen absoluut een kruisje, eentje van beton ongeveer 50 kilo zwaar en dan verplichten om dezelfde tocht in tegengestelde richting te rijden, en snel een beetje.

Dat zal ze leren om de beslissingen van onze rayonhoofden belachelijk te maken!

Ik draaf door tenslotte is het maar ijs!

Eppo

🙂