Koos ligt onder zijn kranten in zijn hutje onder de brug, een koude Oostenwind blaast onder de brug door, en maakt van de hut een tafelmodel vrieskast!

Koos ligt te rillen van ellende, hij voelt zich vreselijk.

Het eten vinden hield ook niet over vandaag,’ wat een klote dag’

denkt Koos. Hij draait en draait en probeert warm te worden.

Opeens bedenkt hij zich, dat hij een zakje van die aardige jongen heeft gekregen, even kijken wat er in zit. In het schijnsel van een lantaarnpaal op de brug, waarvan de lichtstralen net de hut een beetje verlichten,  opent hij het zakje.

Een klein beetje wit poeder zit onder in het zakje, gewoon opsnuiven had de aardige jongen gezegt. Koos haalt diep adem en snuift met een plastic rietje, wat hij eerder die dag uit de prullenbak had meegenomen, het witte poeder in 1x op. Hij voelt zijn hoofd draaien en gaat weer liggen.

Nu lukt het slapen wel.

De volgende ochtend wordt Koos doodziek wakker, hij heeft zich nog nooit zo beroerd gevoeld. Hij loopt de straat op, de wereld draait voor zijn ogen. Koos haalt diep adem en begint te lopen, het zwervers bestaan valt hem zwaar, had hij maar werk en een huis, het valt allemaal niet mee.

Opeens hoort hij een bekende stem, he.. hallo, gaat het wel met jou?

Koos kijkt om en ziet de aardige jongen, ‘ik heb iets voor jou, dan voel je je straks weer beter’. Weer een zakje poeder, Koos kijkt hem aan en denkt nee, dit is niet goed!

De aardige jongen, is opeens niet zo aardig meer, hij wordt echt kwaad.

Wat denk je wel! Dat je zomaar kunt stoppen? Ik krijg nog geld van jou!

Koos raapt al zijn moed bij elkaar en rent weg, hij rent zonder om te kijken een paar straten verder, en stopt. Voorzichtig kijkt hij achterom.

Gelukkig hij wordt niet gevolgd!

Koos ziet opeens dat hij voor het gebouw van het Leger des Heils staat.

Hij besluit naar binnen te gaan en om hulp te vragen.

Een paar maanden later ziet het leven er een stuk beter uit voor Koos.

Hij heeft werk, voor het eerst in zijn leven. De hulpverlening heeft hem goed gedaan. Heeft een huisje en betaald zijn schulden af.

Koos is goed bezig, gratis geld? Dat nooit weer!

Eppo

Het is al weer een halfjaar verder, Koos zit thuis op de bank.

Hij overdenkt zijn situatie, volgende week wordt hij uit zijn huis gezet wegens huurachterstand. Zijn vrienden hebben hem aangeraden een baantje te nemen, maar dat wil hij niet. Hij heeft nog nooit gewerkt en ‘dat gaat nu ook niet gebeuren’ denkt Koos.

Koos neemt een besluit, hij staat op pakt wat spullen in een rugzak en trekt de deur achter zich dicht. Hij besluit de uitzetting niet af te wachten.

‘Stik er maar in’ denkt Koos, ‘hou die troep maar’!

Hij loopt de straat uit, op zoek naar een slaapplaats voor de nacht.

Koos ziet een mooie brug waar hij onder kan liggen, er is tussen 2 betonnen pilaren een mooi plekje lekker in de luwte.

‘Als ik wat hout kan scoren maak ik een mooie hut, ga ik daar toch gewoon wonen’, denkt Koos!

Zo gezegd, zo gedaan, met wat pallethout maakt Koos een kleine, maar een winddichte hut. Zo woont hij voortaan onder de brug, ‘misschien wel veel beter’ denkt Koos.

De volgende ochtend is het ijskoud en hij wordt wakker, en voelt zich helemaal stijf. Hij heeft heel slecht geslapen, hij moet nog wel wat wennen aan zijn status als zwerver.

Koos kruipt zijn hut uit en gaat op weg naar het station, op zoek naar wat te eten, hij kijkt in elke vuilnisbak, o gelukkig een half broodje kaas, altijd lekker op de vroege ochtend. Het is zijn geluksdag, een beker met nog wat koffie erin lacht hem toe vanuit de vuilnisbak.

Zo komt Koos zijn dagen door, leven op de straat, leven van wat mensen weggooien Dat is zijn nieuwe wereld!

Koos kan er maar moeilijk aan wennen, de nachten zijn koud en vochtig, ook vind hij het moeilijk om aan voldoende eten te komen.

Hij beseft langzaam maar zeker, dat het geen pretje is om zo te moeten leven. Maar Koos is vastberaden om er iets van te maken.

Zo zwalkt hij door de straten, en plotseling wordt hij aangesproken door een jonge man met punkhaar, de man vraagt ‘heb je een vuurtje voor mij? Ze raken met elkaar aan de praat, Koos is blij dat iemand met hem praat. Het gesprek eindigt, en Koos krijgt een klein papieren zakje in zijn handen gedrukt. Voor als het koud is zegt de Jongeman.

Koos pakt het aan en loopt terug naar zijn hut.

De avond valt en Koos kruipt onder een paar oude kranten.

Eppo

Het is mooi weer en Koos zit lekker op een bankje in de zon.

Inmiddels is het 12.00 uur en de eerste kantoor mensen verschijnen in het park, om van het mooie weer en hun lunch te genieten.

Koos denkt ‘kijk ze eens lopen, al die lui in hun goedkope confectie pakken, netjes met een dasje om’. Koos heeft daar niet zoveel mee, hij heeft sowieso helemaal niets met werk. Hij is al zijn hele leven werkeloos.

Natuurlijk heeft Koos ook niet veel geld, maar hij vind het genoeg.

Er is elke dag eten, en kleding is altijd wel goedkoop te scoren in een kringloop winkel. Hij lacht eigenlijk een beetje om al die drukte makers, die carriere jagers. In zijn ogen een beetje zielige mensen die maar 1 doel hebben in hun leven. En dat is heel veel geld verdienen!

Het motto van Koos is, waarom moet je meer als je genoeg hebt?

Hij vergeet dat hij eigenlijk op de zakken van andere mensen leeft, door te profiteren van een uitkering.

Er is wel geprobeerd om hem aan het werk te krijgen, maar dat is nog nooit iemand gelukt. Het lukt hem nog steeds om bij een sollicitatie gesprek, de baan niet te krijgen

Hij wil ook helemaal geen baan, Koos vind het wel best zo, gratis geld zonder moe te worden van het werken. Geweldig toch?

De kantoorlunch tijd is weer over, en de mensen gaan weer terug naar hun werkplek. Koos staat op en loopt rustig naar zijn huis toe.

Hij gaat thuis achter zijn pc zitten, om zijn uitkering te behouden moet hij iedere week een aantal sollicitaties versturen. Ach het is een standaard procedure. Een standaard briefje met zijn cv, waar geen enkele werkervaring op staat vermeld.

De printer ratelt, ‘zo dat is dat’ denkt Koos!

Koos is een grootmeester in het aanboren van allerlei potjes met geld, bedoeld voor mensen die werkeloos, langdurig ziek of een laag inkomen hebben. Hij kent de mogelijkheden allemaal, en profiteert ervan.

De meeste mensen vinden hem een profiteur, een parasiet!

Het scheelt hem niets, hij hoeft lekker niet te werken en de anderen wel!

Koos pakt zijn post uit zijn brievenbus, er zit een brief van de gemeente bij. ‘Zeker een overzicht’ denkt Koos.

Hij leest de brief aandachtig, en schrikt, hij kan zijn ogen niet geloven!

Zijn uitkering wordt stopgezet? Hoe kan dat?

Ach arme Koos, moet je dan toch aan het werk?

Eppo

Het kabinet Rutte heeft het heel moeilijk op dit moment.

De oppositie ligt dwars, moties worden gedwarsboomd en de plannen om de burgers eens flink uit te persen lijken langzaam op te drogen.

Niet te vroeg gejuigt, want je weet maar nooit, wat er komende weken nog uit een hoge hoed wordt getoverd.

Maar…… so fars so good!

Wat had het Kabinet nou eigenlijk gedacht? Dat de oppositie gewoon met de plannen in zou stemmen?

Rutte dacht van wel, anders had hij wel ingebonden.

Zelfs Ronald Plassterk heeft gewed met zijn buurman, als het kabinet valt gaat mijn baard eraf. Ik denk dat de buurman zijn prijs alvast in ontvangst heeft genomen!

Als het huidige kabinet valt, krijgen we weer verkiezingen. Met de nodige vage beloften van allerlei politici, die door middel van valsheid in woord en geschrifte, mensen proberen te lijmen om hun stem af te geven.

Zo zal het nog niet meevallen om een goede club mensen bij elkaar te krijgen, die het beter moeten gaan doen als Rutte.

Het is nog maar de vraag of dit sowieso gaat lukken.

Ik denk dat Rutte dit weet, en dat hij weet dat er geen betere minister president is als hij. Ik zou niet weten wie capabel genoeg is om het stokje over te nemen? Weet u het?

Misschien krijgen wel weer zo’n sukkel!

Maar voorlopig vliegen de kemphanen elkaar nog in de haren in de

2^e kamer, en zitten we nog even vast aan het stel huidige onverlaten.

Misschien doen ze wel water bij de wijn en gaan de plannen in afgeslankte vorm gewoon door?

Nu weet niemand het nog, maar laten we hopen dat alles een beetje ten goede keert. En dat we nu eindelijk eens een juiste koers kunnen gaan varen.

Minder bezuinigingen, meer geld in de zakken van burgers. Zo los je een crisis pas echt op.

De burgerij op de citruspers leggen is korte termijn politiek.

Daar heeft uiteindelijk niemand iets aan.

Maar als Rutte de passie preekt, mensen let op je centen!

Eppo

Vandaag in het programma van de man die de hond bijt een leuk interview. In dit interview kwam een wat oudere man aan het woord die een opmerkelijke hobby had.

De man maakte van die windmolens waar een figuur aan vast wordt gemaakt, die dan door de wind in beweging komt.

Zo ook een figuur, die een man en een vrouw voorstelden in een zekere positie. Mooi was het dat de man verwoedde pogingen ondernam, om het figuur te laten bewegen, een zekere beweging wel te verstaan.

Geweldig wat een humor, niet veel later vraagt de interviewer of de man een vriendin heeft. ‘Nee geen vrouw in mijn leven’ begon de man, ‘ wel thuiszorg om mij te wassen’, de man ging overstoorbaar verder en zei ‘en dan wordt hij nog wel eens hard!’

Ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen en barste in lachen uit, maar naderhand ging ik er eens over nadenken.

Deze oude baas had kennelijk een bereidwillige Thuiszorg Medewerkster aan huis, die hem af en toe een kennelijke staat van opwinding bezorgt.

Niets mis mee, de man doet er helemaal niemand kwaad mee.

Het zijn normale menselijke behoeftes, kan gebeuren.

Maar het zet een mens toch aan het denken, in ieder geval bij wel!

Stel je voor dat de Thuiszorg ook diensten verleend die in een kennelijke behoefte voorzien?

Hoever gaat deze service dan, worden de mensen hier speciaal voor opgeleid? Leren ze, hoe om te gaan met de jonge heer, van een oude heer?

Bij de wat oudere man is voorzichtigheid natuurlijk…………. nee ik wil het niet weten! Maar het is kennelijk een dienstverlening die behoorlijk op prijs wordt gesteld. Heel menselijk allemaal.

Een beetje duw en trekwerk voor een vingerhoedje stijfsel!

De man had dit beter niet op tv kunnen vertellen, want nu worden er waarschijnlijk straks weer kamervragen over gesteld.

Hoewel………als ze het een keer eens worden over de algemene beschouwingen.

Maar de Thuiszorgservice Plus? Die kunnen ze dit mannetje niet meer

afnemen!

Het ouderwetse handwerk, is toch nog steeds het beste!

Eppo