‘Dit was verdomme de laatste keer’ zegt vader Ben.

‘Ik ga niet meer naar zo’n stomme Franse camping toe’.

‘We zullen toch wat moeten,’ moeder Nelleke doelt op een slaapplaats voor de komende nacht.

Het gezin Jousma rijdt met de auto door Frankrijk na het camping incident, en omdat ze nog een volle week vakantie hebben, zijn ze op zoek naar een alternatieve slaapplaats, want hun mooie tent met toebehoren is niet meer.

Het wordt al later en later, en de zon begint al te zakken. Ze rijden een klein Frans stadje in, en stoppen op een parkeerplaats net buiten het centrum.

Dochter Diewke vraagt? ‘Gaan we een hotel zoeken’?

‘Een hotel’? Vader kijkt haar aan of hij het in Keulen hoort donderen, ‘weet jij wel hoe duur dat is’?

‘We zullen toch iets moeten,’zegt moeder Nelleke. ‘Zo kan het ook niet’.

‘Vannacht slapen we gewoon in de auto’, zegt Ben, ‘we moeten een beetje op onze centen passen’. Zoon Popke wilde dat hij weer thuis was, hij is helemaal klaar met deze vakantie.

Maar nee hoor vaders wil is wet, en in de avond maakt de familie zich klaar voor de nacht. Ze liggen net dicht tegen elkaar aan in de auto, wanneer vader Ben eruit moet om te plassen. Op zijn sokken strompelt Ben naar de dichtstbijzijnde bosjes toe, en net als hij zijn straal laat lopen, hoort hij een zware stem achter hem. Pardon monsieur! Van schrik draait Ben zich om, en dat terwijl hij gewoon doorplast, maar nu tegen een politie agent aan. Ben kan wel door de grond zakken. Boos pakt de politie man zijn boeien, en neemt Ben mee naar het bureau. Daar wordt hij in de cel gezet, en wordt hem verteld dat hij morgen ochtend wordt verhoord. Intussen vraagt moeder Nelleke zich af waar haar man blijft, na wat navraag hoort ze van een lokale bewoner dat haar man is afgevoerd naar het politie bureau. ´Oh mijn God, wat heeft hij nu weer gedaan!´zucht ze.

De volgende ochtend gaat het gezin al vroeg naar het politie bureau, Ben komt naar buiten, en heeft in zijn rechterhand de boete voor het wildplassen, en in de linkerhand de boete voor het onderzeiken van een politieman.

´Ik ga nu echt naar huis´, ik heb genoeg van die stomme Fransen´, zucht vader Ben, ´laten we naar huis gaan´.

Terwijl de familie alvast richting de auto gaat, zegt vader Ben ´ik moet nog even geld halen´. Niet veel later staat vader Ben voor een pinapparaat, hij ziet dat het apparaat defect is. Gelukkig is daar die vriendelijke jongeman, die aanbied om hem naar een ander pinapparaat te brengen. Vader loopt met de jonge man mee, eenmaal bij het pinapparaat aangekomen stopt hij het pasje in de gleuf, alhoewel deze er een beetje vreemd uitziet. ´Ach het is een stom Frans apparaat´, denkt Ben, hij pakt zijn geld en loopt naar de auto terug.

Ze vertrekken direct, de bestemming, een hotel aan de Cote Azur!

Eppo

Op een camping is het met mooi weer, aan het begin van de avond altijd een drukte van jewelste.

Iedereen is druk met het bereiden van zijn avond eten, en men staat druk te roeren in potten en pannen.

Zo ook de familie Jousma, zoon Popke heeft de klus op zich genomen om eens lekker eten voor iedereen te gaan maken.

Hij heeft besloten om de BBQ eens lekker op te stoken, en diverse soorten vlees te gaan grillen.

Eerst de BBQ gevuld met houtskool en aanmaakblokjes, de fik erin en wachten maar, in de tussentijds mooi even het brood gesneden en de salade gemaakt.

Toen alles klaarstond en Popke naar de BBQ toeliep zag hij nog maar weinig vuur. Er kringelde een klein beetje rook omhoog, maar van een goede grill situatie is nog geen sprake.

‘Hoe kan dat toch’? Dacht Popke bij zichzelf, ‘ik heb toch alles gedaan wat moest’.

Vader Ben kijkt het met lede ogen aan, maar wil zich er vooralsnog niet mee bemoeien. Dat duurt zo nog een half uurtje, en vader Ben kan zich niet meer inhouden. Hij roept met luide stem, ‘aan de kant laat mij maar even.’

Popke stapt opzij, en ziet hoe zijn vader met een blauwe flacon met spiritus naar de BBQ toeloopt. ‘Ik zal je laten zien hoe je een fikkie stookt’ roept vader Ben.

Zoon Popke roept nog, ‘niet doen dat kan niet’ maar het is te laat.

Ben sproeit rijkelijk met spiritus op de BBQ, waarvan hij denkt dat deze uit is.

Toch niet helemaal, want als Ben voor de 2^e keer zijn flacon leegspuit schiet een grote vuurbal vanuit de BBQ omhoog, alles verschroeiend wat in zijn bereik komt.

Gelukkig mist de vuurbal vader Ben, maar helaas raakt het vuur de tent, die onmiddellijk in lichterlaaie staat. Het duurt niet lang of de vlam slaat over naar de tent van de buren. Zo gaan er 8 tenten op in vlammen voordat de campinghouder de brand kan blussen.

Vader Ben probeert nog in zijn beste Frans zijn excuses aan te bieden, maar het is te laat, het gezin Jousma wordt alla minute van de camping verwijderd.

Vader Ben en moeder Nelleke ruimen zwijgend de restanten, van hun kampeer avontuur op, en stappen in de auto.

Als ze wegrijden zegt Ben, ‘het was toch een rot camping, je kon je kont niet keren!’ De andere gezinsleden doen er het zwijgen maar toe, wetende dat je vader Ben beter niet kan tegenspreken op dit soort momenten.

Tenslotte trekken de betweters de kaart!

Eppo

De famillie Jousma staat nu sinds een paar dagen op de legbatterij in de Ardeche, het is prachtig weer, en de temperaturen overschrijden dagelijks de 30 graden celsius.

Gelukkig is het zwembad een koele oase in deze hitte, tenminste als je een plek kan vinden om erin te springen zonder iemand te raken.

Verschrikkelijk wat een drukte, het lijkt wel of iedereen van de Camping tegelijk in het zwembad wil?

Nou dan maar niet springen en via het trapje erin, dat gaat in ieder geval zonder iemand letsel toe te brengen.

Als de Jousmaatjes eenmaal in het water zijn, voelen ze de verkwikkende werking van het koele water. Vader Ben heeft zijn goede humeur weer helemaal terug en spettert moeder Nelleke nat, dochter Diewke heeft een beker meegenomen, en al gauw is het gezin gezellig bezig om zich lekker te verkoelen.

Totdat vader Ben besluit om toch een van zijn befaamde bommetjes te gaan doen. Moeder zegt nog, ‘doe het niet Ben het is te druk,’maar Ben laat zich niet weerhouden en springt met verve van de badrand af.

Hij springt omhoog 1 been gestrekt, en de ander vastgehouden met de knie tegen zijn borst aan, zo land hij vol op de rug van een medekampeerder.

Een schreeuw, een plons, en kort daarna zijn de omstanders bezig om de gewonde uit het water te krijgen.

Gelukkig blijft het bij een blauwe plek en wat spierpijn, de verwondingen vallen gelukkig mee.

Vader Ben, schaamt zich rot en voelt zich heel klein. Ten overstaan van de hele camping voor schut staan valt niet mee, hij trekt zich maar liever terug in de tent. Moeder Nelleke en de kinderen, hebben ook genoeg van het overvolle zwembad, en gaan ook terug naar hun compound.

De volgende dag besluit de familie om een dagje van de camping af te gaan.

Even fijn het plaatselijk stadsschoon gaan bewonderen, is de bedoeling.

Zoon Popke besluit om tijdens de wandeling foto’s te maken, en wat is er nou mooier om je eigen familie op de gevoelige plaat te zetten.

Vader Ben stelt voor om wat te gaan eten in een restaurant, natuurlijk bestelt hij weer iets lokaals, en s’ avonds is het een komen en gaan, van de tent naar het toilet en weer terug. Vaders spijsvertering is van slag, en het zal nog wel een paar dagen duren voordat dit weer normaal is.

Buisjes vol Diarree remmers slikt vader Ben, en tegen de avond lijkt het wel weer of hij zich wat beter voelt.

Opeens voelt hij een klein beetje aandrang, ‘ach vast een windje’denkt vader Ben, maar het windje blijkt een enorme storm en al snel rent vader met volle broek over de camping naar het toilet gebouw.

Moeder Nelleke snelt zich met verschoning naar haar getergde man, om hem te helpen, daar zit hij als een zielig vogeltje op de pot, met stront langs de binnenkant van zijn benen, recht in zijn schoenen gelopen.

Gelukkig had hij sandalen aan!

Eppo

Eindelijk na helse rit van ongeveer 17 uur met tussenstops, is de familie Jousma in het warme Zuiden van Frankrijk, aangekomen op plaats van bestemming.

De bestemming betreft ook dit jaar weer net als andere jaren een overvolle Camping in de regio, de Ardeche.

Eenmaal langs de goedkeurende blik van de receptie gekomen, is er een plek toegewezen om de tent op te zetten.

Nou ja plek, als je het een plek wil noemen, iedereen staat hutje mutje op elkaar, en het lijkt of iedereen vecht voor een plek in de schaduw onder de pijnbomen.

Zo ook de familie Jousma, zij staan nu voor het jaarlijkse gevecht, hoe zet ik mijn tent op zonder last van mijn buren te hebben?

Na een half uur auto uitpakken liggen alle spullen op een grote hoop op hun kampeerplaats, so far so good!

Nu begint de slag om de Ardeche, vader Ben en moeder Nelleke hebben ieder een deel van de tent vast. Vader de voorkant, en moeder de achterkant, net zoals ieder jaar. Nu begint de dans, de Camping dans welteverstaan.

Wat is dat? Nou heel simpel, 2 personen meestal 2 echtelieden, dansen om elkaar heen terwijl zij samen 1 tent vasthouden.

Daarbij lijkt het alsof een ieder probeert een andere kant op te gaan.

Een zeer vermakelijk schouwspel, en ik kan een ieder aanraden als je in de buurt van een camping woont om te gaan kijken, stoeltje mee koffie in de thermoskan en genieten maar.

Vader en moeder Jousma dansen om elkaar heen alsof het een lieve lust is, tenminste zo lijkt het. Een lust is het zeker niet voor de deelnemers.

De warme zon rond het middaguur en de helse rit eist zijn tol en Ben roept kribbig tegen zijn vrouw, ‘als ik zeg rechts dan bedoel ik dat ook’.

Uiteindelijk is bekend hoe de tent moet komen te staan.

De voorkant van de buren af, anders zit je de hele dag naast deze mensen, en je komt tenslotte voor je rust, hoe je die krijgt op een camping die nog het meest doet denken aan een legbatterij voor kippen is mij niet bekend!

Maar goed veel mensen vinden dit leuk, dus wie ben ik om dit veroordelen?

Eindelijk de tent staat, en vader en moeder zitten even op een stoeltje uit te rusten in de schaduw. Nu begint deel 2 van de campingdans, de kinderen vragen de ouders. “Mam gaan we nog iets leuks doen vandaag”?

Vader Ben voelt het bloed uit zijn hoofd wegstromen, een koude rilling loopt over zijn rug, zijn testosoron spiegel stijgt tot ongekende hoogte, en zwarte vlekken vormen zich in zijn gezichtsveld.

‘Iets leuks doen’? ‘We hebben gotverr… net 17 uur in de auto gezeten, iets leuks doen’,……….vader schuimbekt en de kids maken zich snel uit voeten.

Vader verdwijnt in de tent voorlopig niet aanspreekbaar de komende 17 uur!

Eppo

De grote jaarlijkse trek van mensen is weer begonnen, hele volksstammen verlaten ons land en gaan naar hun vakantie oorden.

Weet ik hoeveel auto’s staan er in lange files naar het Zuiden, want ja als de buurman naar het Zuiden gaat moet ik ook! Een mens is tenslotte een kuddedier.

Zo ook de familie Jousma uit Leeuwarden, met man en macht is de auto afgepakt en beladen alsof het een kameel betreft. Daarna met zijn allen in het stuk blik gekropen en richting het Zuiden gereden.

Vader Ben, moeder Nelleke en zoon Popke en dochter Diewke.

Ze zijn al een lekker stuk onderweg, Belgie achter hun gelaten, en inmiddels op weg in Frankrijk via Parijs naar het Zuiden.

Het duurde niet zo heel lang of de eerste file diende zich al aan, Vader zucht

‘ben ik daarvoor vannacht om 3.00 uur vertrokken’?

Inmiddels staan ze al 3 uur in een langzaam rijdende file, plotseling doemt er een parkeerplaats op, ‘he he’ zegt Ben ‘gelukkig we kunnen effe uitblazen’.

Eenmaal op de overvolle parkeerplaats aangekomen, en een plekje veroverd

wordt in een rap tempo de kofferbak van de auto leeggehaald.

Moeder Nelleke zucht en zegt ‘waarom moet de camping tafel altijd onderin de kofferbak kan dat nou niet anders’?

Deze tekst werkt als een rode lap op een stier bij Vader Ben, hij briest ‘natuurlijk niet, anders past het er toch nooit in’?

‘Het is altijd hetzelfde’ schreeuwt hij verder, ‘ik moet altijd alleen de auto laden en jij hebt altijd alleen maar commentaar’.

Bekvechtend gaan ze verder met opbouwen van de tijdelijke campingplaats, alles moet eruit want vader wil niet op een houten parkeerplaats bank zitten, hij wil op zijn luxe campingstoel plaatsnemen, het is tenslotte vakantie.

De kids hebben ondertussen een goed heenkomen gezocht, even weg van het gekibbel van hun ouders.

Moeder zet zwijgend de koffie op tafel, en schenkt deze in de gereedstaande kopjes. Vader drinkt met een norse blik zijn koffie.

‘Hij heeft hier het hele jaar hard voor gewerkt, en wat krijg je? Stank voor dank’!

Na de koffie moet de mini camping worden opgebroken en alles weer in de auto worden gedaan.

Vader roept ‘Popke, Diewke kom even helpen.

De kinderen komen al aangesneld, en vader doet een stap achteruit.

Had hij dit maar nooit gedaan, Ben verliest zijn evenwicht, valt achterover op de campingtafel die zijn val breekt, doordat de tafel wordt geraakt schiet de koffiepot door de lucht en land op de motorkap van de auto,  daarbij een grote deuk achterlatend.’ Gotverr’…..schreeuwt Ben en krabbelt overeind, hij schreeuwt ‘iedereen nu de auto in’, en niet veel later rijden ze weer weg.

Na een paar kilometer zegt vader Ben, ‘ik ruik stront’. Op dat moment kijkt hij door de stuurkolom naar de pedalen bij zijn voeten, en ziet een lekkere bruine klont op het rem pedaal prijken!

‘Voorlopig stop ik niet’ denkt vader Ben, en trapt het gaspedaal nog eens goed in!

Eppo