Het KNMI heeft tegenwoordig voor de gewoonte om ons dagen van tevoren te waarschuwen als we rotweer krijgen.

De kleuren varieren van groen (niets aan de hand) tot geel (waarschuwing) en oranje (extreem weer) zo ook rood (weeralarm).

Deze kakafonie van kleuren bepaalt volledig ons doen en laten, als we de weg op willen gaan. We zien paars van ergernis, als er bij code geel treinen uit de dienstregeling worden gehaald.

We lopen blauw aan als we in de file staan, doordat er ineens veel auto’s op de weg zijn van mensen, die normaal op de fiets naar hun werk gaan.

Zo kijken we groen van jaloezie naar onze mede weggebruikers, die wel op tijd op hun werk komen, omdat ze toevallig net op de juiste rijbaan rijden.

Ach ja het is zwaar om er gekleurd op te staan in het leven.

Het vervelende van dit kleuren pallet is dat ze al worden ingezet op een moment dat er nog niets aan de hand is.

Kudde dieren als mensen zijn reageren we massaal op deze kleuren alsof ons laatste uurtje heeft geslagen. We komen massaal te laat op ons werk, en als de baas dan zegt ‘waarom? Zeg je gewoon Duh code geel ja, gaat het een beetje?

We rijden als gekken op dat ene knooppunt van de snelweg in, waardoor deze als een overbelaste trechter overloopt.

En als we dan zwaar gestrest thuis komen en je partner de onvergeeflijke vraag stelt,

“hoe was het op je werk” gaan we helemaal uit onze plaat en roepen ´wat denk je zelf´

code rood ja!

Het valt allemaal niet mee om als forens je reistijd in hokjes te stoppen, en ieder hokje een kleur te geven. Waarom kunnen we niet meer omgaan met het feest der verrassingen, en de dingen op ons af laten komen zoals ze zijn?

Waarschijnlijk door onze ongebreidelde drang tot perfectie, alles moet worden gepland, en geregeld liefst weken van tevoren. We zijn bang geworden bang dat we de controle verliezen over onze tijd. We hebben een enorme angst dat we iets missen als we onverwachts met oponthoud worden geconfronteerd.

Iets missen het idee al, we plannen ons leven zo vol, omdat we bang zijn tijd te verspillen. Waarom? Dat weet niemand volgens mij.

Met onze mobiele telefoons zijn we gewapend met alle tools, om iedere minuut van de dag in contact te kunnen staan, met iedereen die we maar kennen, zodat we maar niets hoeven te missen.

Waar is de tijd gebleven dat je gewoon een leuke dag kon hebben zonder te weten wat er allemaal was gebeurt. Vervelende zaken hoorde je achteraf wel, na een week of zo.

Zo had je pas controle over je leven, de hele week was leuk behalve die laatste dag dat je het slechte nieuws kreeg. Nu weet je het slechte nieuws al bijna voordat er iets is gebeurt, en is je hele week verpest.

Alles volgen en alles willen weten geeft stress en is slecht voor je gezondheid, daarnaast verlies je het vermogen om te improviseren op onverwachte gebeurtenissen.

Zo ook de kleuren voor het weer, laat mij maar genieten van onverwachte weersomstandigheden die mij belemmeren om te reizen. Van noodweer waarbij ik met de wind in de haren, en natte sneeuw in mijn gezicht van ellende vastzittend op een vreemd station kan denken ach, ‘het komt wel weer goed’.

Eppo   🤪

Heerlijk avondje

Het is weer zover 5 december Sinterklaas avond, het lijkt wel of het jaar omgevlogen is.

Hele volksstammen gaan weer pakjes avond vieren, compleet met chocomel taai en speculaas. Vaders gaan rond 20.00 uur weer op pad om bij de kinderen van de buren de pakjes af te leveren als een soort van hulppiet. Het wordt weer een gezellige avond.

Helaas zijn er ook kinderen die dit allemaal moeten ontberen, echt waar dit komt gewoon voor in Nederland  anno 2012. Er zijn bepaalde geloofstromen of culturen die geen Sinterklaas vieren.

Van vreemde culturen begrijp ik dat nog wel, zij komen uit een vreemd land met hele andere gewoontes, zij willen zich natuurlijk niet aanpassen aan onze Nederlandse cultuur, omdat ze hebben ontdekt dat het niet nodig is. Als je de inburgeringscursus maar haalt!

Maar er zijn ook Nederlanders die geen Sinterklaas vieren met hun kinderen. Vanuit hun geloofsovertuiging, die hun steevast verbied om ook maar enig plezier in je leven te hebben, ontnemen zij hun kinderen het geluk, om te genieten van onze rijke Vaderlandse cultuur. Zij stellen dat God onze Vader de enige is die de eer toekomt, om alles te weten over zoete en stoute kinderen.

Maar ik heb God nog nooit met een paard over het dak zien rijden, of met een heel dik boek onder zijn arm, kinderen cadeautjes zien geven.

Zou het niet mooi zijn als je aan het zingen bent, en God opeens door de schoorsteen naar binnen komt?

De mensen die uit naam van God op deze wereld opereren geven niets en nemen veel.

Amerikaanse tv predikanten laten zich verheerlijken door hun gelovigen, het zijn net popsterren, met citaten uit bijbel laten ze mensen veel geld betalen, om ervoor te zorgen dat ze in de hemel komen. En ik maar denken dat God gratis is?

Nee geef mij gewoon Sinterklaas maar, met zijn zwarte knechten is hij een stuk tastbaarder als onze lieve heer.

Het lijkt of mensen perse iets moeten geloven wat er niet is, eigenlijk is het gewoon iets willen wat je nooit kan krijgen, iets ongrijpbaars en dan lekker met iedereen bekvechten over of het wel of niet bestaat. Hele volksstammen worden er uit naam van God, Allah of verzin nog iets anders vermoord.

Nee dat zou Sinterklaas tenminste nooit doen!

Menig conflict wordt uit naam van een God beslecht!

Geef mij Sinterklaas maar, zijn feest mag je vieren en je hoeft niet in hem te geloven.

Als het ons mensen ooit lukt om te stoppen om ons te willen onderscheiden van anderen door het verzinnen van religies, is de wereldvrede nabij!

Amen, zie de maan schijnt door de ramen!

Eppo   😮

Opportunisten je ziet ze tegenwoordig echt overal, het zijn vaak mannen of vrouwen van middelbare leeftijd, die zich laven aan stromen geld die zijn bedoeld om bedrijven en organisaties goed draaiende te houden.

Vaak niet gehinderd door enige vorm van eergevoel banen zij zich met hun opportunistische gedrag een weg door onze vaderlandse economie.

Je ziet ze vaak bij overheids organisaties, het liefst werken ze dan bij van die clubs, die het een waar genoegen vinden, om andere beroepsgroepen met een opgeheven vingertje de les te lezen.

De ware opportunist is iemand die zelf veel meer krijgt als hij werkelijk verdient en zich nestelt in de top van een organisatie.

Daar aangekomen doet hij zelf alles wat God verboden heeft en laat anderen hun opgeheven vinger uitsteken.

Zo herken je de echte opportunist!

Ken je dan organisaties waar deze personen aan verbonden zijn?

Jazeker, neem nou een organisatie als de AFM. Deze bijna middeleeuws aandoende toch vrij nieuwe organisatie, heeft er veel over om de echte opportunisten binnen te halen.

Met 2x de Balkenende norm, wat je toch echt geen fooi kan noemen zijn zij druk met het stelselmatig slopen van de gehele financiele dienstverlening.

Niet gehinderd door enige vorm van schaamte vertellen zij verzekeraars en aanverwante bedrijven dat zij geen provisie meer mogen verdienen, en dat voortaan iedere vorm van beloning voor het gedane werk, anders moet worden uitgevoerd.

Geen provisie meer maar een nota sturen, degene die er beter van wordt is zeker niet de klant. Provisie of een nota sturen blijft lood om oud ijzer want er moet nu eenmaal verdiend worden om de organisatie draaiende te houden! Maar dat terzijde!

Ook zorg instellingen en andere organisaties met een knipoog naar de overheid worden geteisterd door opportunisten die met een veel te grote bankrekening, op een bureaustoel plaats nemen tot ze er weer vanaf gestuurd worden.

In de tussentijd bedenken ze tussen het spelen met lego door, allerlei plannetjes om iets stuk te maken. Zo begrijpt een kind ook wat een opportunist is.

Opportunisten je zou ze beter parasieten kunnen noemen, wat is nu eigenlijk hun bijdrage aan de maatschappij? Na lang nadenken weet ik het nu eigenlijk nog niet!

Het woord parasiet staat voor een levensvorm die ten koste van een gastheer zichzelf in stand houdt.

Ik pleit er dan ook voor om een nieuw woord te introduceren mede omdat opportunisten niet per definitie slecht hoeven te zijn. Het nieuwe woord zou moeten worden:

Paratunist, iemand die ten koste van anderen zichzelf in stand houd!

Zo weet ook de gewone man wat er wordt bedoelt als iemand, iedere maand een veel te groot bedrag op zijn bankrekening bijschrijft zonder daarvoor iets te hoeven doen.

Eppo    😎

PGB nee het is geen enge drug, het betekend gewoon persoons gebonden budget.

Het was ooit bedoeld door de overheid als een potje voor mensen met een handicap, om zorg in te kunnen kopen. De overheid kon zich er op deze manier met een Jantje van Leiden afmaken en hoefde zelf niet meer voor deze burgers te zorgen.

Door als het ware zorgbehoeftigen de zelfstandigheid in te jagen, hoefde de overheid geen ambtenaren meer in te zetten om alles te regelen, hetgeen veel banen dus geld scheelde.

Nu blijkt er voor tientallen miljoenen te zijn gefraudeerd met pgb’s.

Er zijn door malafide zorgbureaus pgbs aangevraagd voor mensen die van niets wisten, en er is gebleken dat pgbs niet altijd voor zorg werden gebruikt.

Ach ja de overheid dacht slim te zijn en te besparen maar dat pakt nu heel anders uit.

Niet zo gek natuurlijk als je mensen zakken met geld geeft, dan hoef er niet op te rekenen dat het goed gaat. Mensen zitten nu eenmaal zo in elkaar, dat ze als ze flinke sommen geld krijgen, er opeens behoeftes ontstaan die eerst volledig onbereikbaar waren. De fraude van pgb gerechtigden zelf snap ik dan ook wel, ze leven toch al vaak op de rand van het minimum, tja en als je dan opeens op vakantie kan pak je die kans.

Na mij de zondvloed denk je dan, je gaat eens lekker op kosten van de staat in het zonnetje zitten.

Het ergste zijn de zorgbureaus, als giftige paddestoelen schoten ze de grond uit toen de pgbs werden ingesteld, zich nestelend op de nood van de zwakkeren in onze maatschappij.

Als parasieten met kennis van de kleinste regeltjes zogen zij aan de tepels van moedertje staat om haar volledig kapot en gedesilusioneerd achter te laten.

Schamen zorgbureaus zich dan helemaal nergens voor? Nee zal het antwoord zijn. Zorgbureaus worden ook door mensen geleid die als het om veel geld gaat net zo makkelijk denken “na mij de zondvloed”.

Onze Staatssecretaris van volksgezondheid is geschokt, wat had je eigenlijk verwacht?

Nederlanders zijn van oudsher belasting ontduikers en fraudeurs, de VOC wist al dat je de inhoud van zeilschepen op papier kleiner kon maken als ze in werkelijkheid waren.

Nederland is hier groot en rijk van geworden, als je mensen flinke sommen geld geeft springen ze uit de band!

Dus laat de schok maar zitten en keer terug op aarde Staatssecretaris.

Misschien als de overheid zelf het goede voorbeeld geeft wordt het ooit wel anders maar voor nu even niet.

Hoe nu verder, er komen meer controles op pgbs, of dit gaat werken, misschien wel als we ze niet door mensen maar door Chimpansees laten uitvoeren??

Eppo

Als we tegenwoordig de tv aandoen worden we regelmatig getracteerd op prachtige reclame filmpjes, met in de hoofdrol een stuk of wat idioten, die een hoogtepunt krijgen als de postbode een pakje aflevert.

De slogan van het reclame filmpje is steevast “schreeuw van geluk”.

Kennelijk is er maar weinig voor nodig om mensen in hevige extase te krijgen.

Dat is de consumptie maatschappij ten top! Als we maar spullen kopen zijn we gelukkig. We schreeuwen het uit van zaligheid en euforisme als het weer is gelukt om onze ongebreidelde koopdrang te doen gelden.

Heerlijk het gevoel van snelstromend bloed door onze aderen, de adrenaline giert door ons lijf als we het bestelde pakje openen, voldoet het aan de verwachtingen?

Nee dat niet maar het geeft niet we sturen het gewoon weer terug, nu kunnen we nog een keertje genieten van het “goddelijke ontvangst moment” van een Pakketje uit onze lievelingswinkel.

Het koopgedrag van de moderne mens is een surrogaat voor het soort van genot, dat we vroeger gratis konden krijgen, als we b.v. gezellig met de familie bij elkaar zaten en een koekje bij de limonade kregen.

Kopen, kopen en nog eens kopen, buy before you die!

Soms word ik badend in het zweet wakker en heb dan gedroomd, dat de hele buurt op straat loopt, de mensen schreeuwen het uit van geluk, ze hebben zojuist van de postbode pakketjes met happyness ontvangen. Ik wil iets tegen een buurman zeggen maar hij kijkt naar mij, en ziet mijn lege handen. Hij schreeuwt tegen de rest van de buurt, ‘we have an unhappy one over here’! De hele buurt keert zich tegen mij ik probeer weg te rennen en weer naar binnen te gaan maar het is te laat ze zijn echt overal………..help, en dan schrik ik wakker!

Soms als de droom wat langer duurt zie ik mensen huilen en zich helemaal schor schreeuwen van geluk, ze rennen en vallen rollebollend over elkaar heen, de een nog gelukkiger als de ander. Ik bekijk het schouwspel vanuit mijn huis dat helemaal met verf is beklad met teksten als “Unhappy Person en Vuile Niet Koper”, ik word beschimpt en uitgescholden als “smerige vuile parasiet” ze vinden dat ik niet genoeg mijn plicht doe om de economie draaiende te houden, ze hebben echt geen goed woord meer voor mij over.

Verderop in de straat hangt een buurman met een strop om zijn nek, hij beweegt sinds 2 minuten niet meer!

Als ik dan wakker wordt klopt mijn hart in mijn keel, en giert de adrenaline door mijn vege aderen, ik voel mij alsof ik de marathon 3 x achter elkaar heb gelopen en ben helemaal stuk.

Het is allemaal wat, onze ontembare koopdrang tot zaken, die we eigenlijk helemaal niet nodig hebben om gelukkig te zijn.

Hoelang laten we ons nog aanleunen dat we moeten shoppen om gelukkig te zijn?

Ik verlang naar een tijd dat een cadeau weer echt een leuke verrassing is, en geen manier om gelukkig van te worden.

Eppo