Had ik weer afgelopen zondag, ik had een artikel gelezen over een expositie van de fotograaf Mapplethorpe.
De locatie zou de kunsthal in Rotterdam zijn, ik dacht dit is mijn kans! Zo vaak komt het werk van Mapplethorpe niet naar Nederland.
Geweldig toch? En aangezien het werk van deze fotograaf nogal controversieel is, was door de kunsthal bedacht, dat je de expositie naakt mag bezoeken. En aangezien ik wel van aparte dingen houd, was dit fenomeen op mijn lijf geschreven.
Wanneer maak je dit nou mee? Kunst kijken in je nakie? Ik zag het helemaal zitten.
Zeg nou zelf, wanneer kun je lichamelijk onderdeel worden, van de hedendaagse kunstgeschiedenis? Wie wil dat nou niet?

Ik wel, graag zelfs! Dus ben ik afgereisd naar Rotterdam, met de trein! En terwijl de kilometers onder de trein door denderden, was ik met mijn gedachten al helemaal bij de expositie. Ik zou met mijn vege lijf langs de mooiste foto’s lopen. De kunst kan volledig op mij inwerken, een intens gevoel zou dat geven. In gedachten voel ik de tinteling al door mijn mijn lijf gaan. Oke oke het is niet zo leuk voor mijn medemens, als ik naakt door een museum loop, maar ik ben vast niet de enige die wat zwaarder is als gemiddeld
Goh wat had ik er zin in, ik kom dus aan in Rotterdam.
Wat overweldigende aanblik die stad, ik durf het best het Nederlandse New York te noemen!

Ik dus verder naar de Kunsthal, en ik was lekker op tijd.
Toen ik aankwam zag ik dat het nog erg rustig was in de straat ervoor.
O jee zou de hal al open zijn? Even aan de deur voelen, ja hoor ik kan zo naar binnen lopen.
Nog niemand te zien, er zit wel iemand bij de kassa die zegt “meneer we gaan zo open hoor”. Ik denk weet je wat? Ik kleed mij vast om, of bedoel uit natuurlijk. Ik ga naar het heren toilet en trek al mijn kleren uit. Best raar om poedelnaakt in een openbaar toilet te staan?
Maar goed, ik denk nog, kom op je moet er even doorheen?
Spiernaakt loop ik de gang op, ik hoor nu meer geroezemoes.
Gelukkig er zijn nog meer kunstliefhebbers gearriveerd.
Aangekomen bij de deur naar de centrale hal twijfel ik, “ach” denk ik nog “gewoon doorlopen.”
Ik duw de deur open en stap de hal binnen, ik kijk rond.....maar ehh
what the fuck? Hoe kan dit? Een suppoost rent op mij af, en duwt mij terug de gang in. Hij zegt “de naakte rondleiding is alleen op 22 april meneer!” 

Hij die de juiste dag niet ziet staan, zal beschaamd door het leven gaan!

Eppo

Doodziek wordt je ervan, afgelopen weekend was het weer raak.
Gewoon 2 mannen, die omdat ze van elkaar houden in elkaar worden geslagen. Ze deden niets bijzonders en liepen alleen maar hand in hand. Is dat nou zo erg?
Voor sommige mensen kennelijk wel, sommige mensen worden gedreven door een Middeleeuws geloof dat vind dat dit niet mag.
Hoezo niet mag? Volgens mij gaan de bekende heilige boeken over naastenliefde en verdraagzaamheid?
Maar omdat sommige mensen kennelijk niet kunnen lezen, geven ze er een eigen draai aan. En dat is meestal de verkeerde.
Kotsmisselijk wordt je ervan, bah wat een stom volk!

Waar ik ook misselijk van wordt, is van een advocaat die op tv het wangedrag van zijn cliënt, probeert te recht te praten.
Natuurlijk slaan de belaagde mannen terug, natuurlijk schelden ze terug en dreigen ze. Maar volgens de betreffende advocaat mag dit niet. Je laat je door eerste beste randdebiel in elkaar slaan, en de dader krijgt de beste advocaat, en komt met een taakstrafje weg.
Want er is geen recht voor mensen die niet volgens de gebaande paden lopen, anders zijn mag wel, en als het misgaat schreeuwen we moord en brand, maar laten we de dader er eigenlijk mee wegkomen! Heil aan onze rechtstaat, zij is er speciaal voor het ongedierte van de wereld!

Mooi vind ik het gebaar van al die mensen, hoewel anders geaard, toch hand in hand gaan lopen. Gewoon om een statement te maken.
Dat is mooi, want wat is er nou mis met mensen die van elkaar houden? Volgens sommige bevolkingsgroepen alles, zij ontberen liefde op allerlei gebied, zij lijden in stilte aan sociale gestoordheid.
Je zal maar moeten wachten op de liefde van je God, een God laat je altijd in de steek. Ik geloof zeggen ze dan, maar veel verder gaat het niet. Geloof in iets wat niet bestaat, in sprookjes. Met God als Elfje Soetelief, vliegend over de mensheid, en met zijn toverstokje zwaaiend oordeelt hij over de mensheid!
Terwijl ik dit schrijf, krijg ik een beeld van een veel te dikke man met een baard, gekleed in een Tutu dansend door het park. Wel een roze natuurlijk, want dat is onze nieuwe kleur.

Het tijdperk van tolerantie is daar, alleen..... wist iedereen het maar!

Eppo

Heeft u weleens gehoord van een Werkgeluk Coach?
Ik niet, had er nog nooit van gehoord, maar het beroep intrigeert mij.
Een Werkgeluk Coach is iemand die van een rotbaan een topbaan maakt. Niet van de baan zelf, maar van de beleving van de betreffende baan.
Natuurlijk, ik dacht ook daar heb je weer zo’n therapeut, die ik in de categorie Theeblaadjes lezers of Pisglazen kijkers inschaal.
Maar nee toen ik op nader onderzoek uitging kwam ik er al snel achter dat het echt een serieus beroep is.
Tenslotte is Coaching goed voor een ieder, ja toch?
Je leert er echt wat van, als je je laat coachen door zo’n Werkgeluk Coach. Je wordt er echt happy van.

Ik citeer een paar steengoede slogans die ik van een website heb geleend.
Bijvoorbeeld:
Werk je hard maar liever met je hart?
Heb je een goede balans tussen werk en prive?
Vind de passie weer in je werk?
Gebruik je talenten om een verschil te kunnen maken.
Klinkt goed toch? Bijna te mooi om waar te zijn.
En dat is het toch ook? Werken is een noodzakelijk kwaad, je hebt geld nodig om te kunnen overleven.
Dat is altijd zo geweest, en voor je geld moet je hard werken, en misschien krijg je het daardoor nog aan je hart?
Een goede balans tussen werk en privé, ja dat zou mooi zijn 15 uurtjes werken tegen 38 uur salaris zou echt ideaal zijn.

Maar daar denkt de werkgever heel anders over, een verschil maken?
“Tuurlijk beste jongen” zegt de baas, als je maar wel gewoon doorwerkt. Het is prachtig maar onuitvoerbaar.
Een baan is eigenlijk een soort van langdurige straf, die steeds wordt verlengt. Dat is als je het werknemers schap analyseert.
En dat is logisch, personeel is de gesel van een ondernemer, maar hij kan niet zonder. Maar zodra dat wel kan schopt hij je er gewoon weer uit. Dat is dagelijkse praktijk in arbeidsland.
Nou nou Eppo, je ziet het allemaal wel erg Zwart in, ja sorry ik spreek misschien wel uit, wat een ander voor de lieve vrede niet zegt.
Kijk en nu komt de Werkgeluk Coach om de hoek kijken, even wat Hocus Pocus en een paar slogans en je bent weer helemaal de Bom!

Een gelukkige arbeider voelt zich vrij? Waar heb ik dat meer gehoord?

Eppo

Vandaag is een historische dag, een hele historische dag.
Engeland heeft nu officieel het lidmaatschap van de Europese Unie opgezegd. En daarmee gaan ze in op de eisen van hun bevolking, iets wat de Nederlandse overheid nooit zou doen.
Ons kabinet verzint altijd weer een manier om zijn zin door te drukken. Democratie? Het is maar wat je er onder verstaat?
Maar goed het gaat over Engeland, volgens de witte boorden in Brussel gaat ze dit opbreken. Ze gaan er heel veel last mee krijgen.
Hel en verdoemenis, ze gaan zonder Europa, helemaal ten gronde.
En daar zullen ze in Brussel wel voor gaan zorgen.
Ik denk dan bij mijzelf, Bullshit allemaal Bullshit!
Bangmakerij van de eerste orde, en nog gelogen bovendien!

De Britten gaan uit Europa en ik feliciteer ze daar van harte mee.
Het is alsof je de schutting van een vervelende buurman eindelijk mag omtrekken. Alsof je de hele dag door mooie muziek hoort.
De zon gaat nooit meer onder, zo moet het voelen als je geen onderdeel meer bent van de club van Brussel.
En al die hel en verdoemenis? Welnee, ik spreek nu hardop uit dat er niks gaat gebeuren! We blijven gewoon zaken doen met elkaar.
De mensen in Engeland zullen er helemaal niks van merken!
En dat is nou precies waar ze in Brussel zo bang voor zijn.
Dat het niet misgaat in Engeland. Stel je voor, jarenlang lieg je de burgerij voor, dat uitstappen je duur komt te staan?
Luisteren naar de heren in Brussel, daar weten ze wat goed voor je is!

En daar hebben de Britten geen last meer van, de vissers in Engeland hoeven hun bijvangst van jonge vis, niet meer aan land te brengen en te vernietigen. De veeboeren krijgen geen boetes meer omdat ze teveel koeien hebben. En worden niet allemaal behandeld of ze stront zijn. Ga zo maar door, ze mogen het zelf regelen, baas over eigen grenzen en ga zo maar door.
Trek de Champagne maar open, het is feest vandaag.
En wij? De rest van Europa?Wat gaan we er aan doen?
Helemaal niks, we blijven gewoon handel drijven met de Britten, en zij met ons. Er verandert gewoon niks, helemaal niks.
Maar zij zijn vrij! Baas in eigen buik, ze zullen dansen als vlinders boven een bloemenweide.
Wij de sukkels blijven buigen en zuchten, voor de witte boorden in Brussel, en doen elk jaar een forse duit in het Brusselse collectezakje.

In Brussel huilt een man, omdat hij zijn zakken nu wat minder vullen kan!

Eppo

Kent u het fenomeen Open Brief? Dat zijn van die publicaties die een mening van een persoon of groep weergeven.
En dat komt je soms duur te staan, afhankelijk van het onderwerp.
Maar nu ga ik er zelf eentje schrijven, en die gaat over roken.
Roken ik doe het zelf niet, ik vind het vies en het stinkt ook nog!
Als iemand naast je staat te roken, rook je ongewild mee, en dat is ongezond. Maar hierbij houdt mijn beklag eigenlijk wel op.
Ik ben nou eenmaal niet alleen op de wereld.
Als ik er last van hebt doe ik een stapje opzij, wat maakt dat uit?
Ik vind dat niet zo erg, en meestal als ik aangeef dat ik in de rook sta, geven de meeste rokers mij de ruimte. Samenleven heet dat.
Bij mij thuis mag niet gerookt worden, en ik ben ook blij dat de horeca rookvrij is, want ik kwam er eigenlijk als astma patiënt niet zo graag.

Maar wat er nu staat te gebeuren? Dat gaat mij te ver.
Je mag straks niet meer roken in de wachtrij voor een pretpark attractie, niet meer in de dierentuin, en waarom?
Lekker dan, sta je een beetje te flippen in een wachtrij in zo’n pretpark, want iedere keer als je denkt ah ik ben er? Staat er weer zo’n bord, waarop staat “vanaf hier duurt het nog 45 minuten”! Dit is om gek van te worden, en dan snap ik dat je als roker snakt naar een sigaretje!
Lekker een rokertje tegen de stress! Ik vind dat dit moet kunnen!
Ik stel mij zo voor dat ik sta te wachten naast een roker, die niet mag roken! Als ik dan even te lang naar die persoon staar, dat springt hij/zij uit zijn vel vandaan! Opgefokt en schuimbekkend briest hij/zij mij dan toe, of ik soms denk dat hij/zij iets van mij aan hebben?

Nee dat lijkt mij helemaal niks, een wachtrij wordt een potentiële doden rij! Mij niet gezien.
Laat ze nou lekker roken, een pretpark bezoek is ook voor hun een dagje uit. Kijk hoe de wind staat en zorg dat je aan goede kant van de roker staat.
Rokers hebben het toch al niet zo gemakkelijk, hebben een kortere levensverwachting, krijgen vaak longziekten en stinken altijd naar rook. Maar ze kunnen niet anders, het is een verslaving!
Wees begripvol voor een verslaafde, het zijn ook mensen?
Iemand niets gunnen lijkt wel steeds meer de maat te worden in onze samenleving, die kant moeten we toch niet op?

Een tevreden roker is echt geen onrust stoker!

Eppo