Non Socializing!
Wat zijn wij mensen toch gelukkig, wat is het mooi dat we in deze tijd leven. 50 jaar geleden was het allemaal veel beroerder.
Toen moesten we wel, we konden niet anders.
Maar nu leven we in het Walhalla, we
kunnen gewoon onszelf zijn!
We hebben de tools om niet meer met elkaar te hoeven praten.
En je ziet het ook steeds vaker, minder menselijk contact.
Als we in groepen bij elkaar zitten, kunnen we onszelf
met de mobiele telefoon onttrekken van de groep, is dat niet geweldig?
En er komt steeds meer, er komen gelukkig steeds meer elektronische gadgets. Nu heeft de Robot zijn intrede gedaan.
Er worden al proeven gedaan met
Robots in de zorg, oude mensen in een bejaardenhuis, worden bezig gehouden door deze z.g.n. Zorgrobots!
Fantastisch nu hoeven we nooit meer op zondagmiddag naar het tehuis van tante Mien, ze heeft al gezelschap. Dat scheelt weer, nu hoeven
we niet te luisteren naar al die verhalen van vroeger!
En zo komen er steeds meer toepassingen die ervoor gaan zorgen dat menselijk contact straks echt tot het verleden gaat behoren.
Het leven ziet er fantastisch uit, iedereen
die een beetje apart is of een beetje gek, krijgt een Robot.
Wat zullen we een vrije tijd erbij krijgen, nog meer tijd voor onze mobieltjes, gouden tijden voor een ieder die menselijk contact schuwt!
Nou prima voor die
mensen! Maar niet voor mij!
Ik ga wel trouw iedere zondag naar het bejaardentehuis als het nodig is.
Ik hoor graag verhalen van vroeger!
Ik speel niet met mijn mobiel op een verjaardagfeest.
Ik
hoef geen robot, want gek ben ik al, en van een robot wordt ik nog gekker. Ik wil een aai over mijn bol op zijn tijd. Ik wil praten met echte mensen die het leuk vinden om met mij te praten.
Ik doe niet mee aan deze desocialisatie van de
samenleving.
Ik zal wel een ouderwetse lul zijn, maar ik wil dit niet.
Als u het ook niet wilt, trek de stekker eruit, en bel die persoon i.p.v. een Appie. Doe er niet aan mee.
Het brengt u warmte en waardering!
Eppo