Mensen zijn best rare wezens als het gaat om hun behoeftes.
Ieder mens heeft zijn behoeftes, en doet ook dagelijks zijn behoefte.
Zo niet? Dan is het niet best!
Maar goed als het gaat om behoeftes doen, zijn wij ook hele eigenaardige wezens. Mensen willen helemaal niet weten dat ze dagelijks stront en urine produceren. En sommigen niet een klein beetje ook!
Maar goed dat is een feit, maar waar laten we het? Ook dat is niet zo moeilijk te raden, op het toilet natuurlijk! Hiervan zijn er in onze samenleving genoeg van te vinden.
Maar dan, dan begint het pas echt! Als mensen op een toilet zitten gewoon thuis, is er niks aan de hand. Je doet rustig je behoefte en dat is het dan. Niemand in de buurt behalve je familie maar dat verdragen we nog wel!

Maar owee als we bijvoorbeeld op ons werk zijn.
Iedere collega doet zijn behoefte behalve jijzelf, en we doen er alles aan om niet gezien te worden op het toilet. Bij het handenwas fonteintje kan nog wel. Maar je wil niet iemand je van de pot ziet komen, met een een walmende geurvlag van poep achter je aan!
Dus dan begint het, als we op het toilet zitten en we doen het, dan begint er een soort van stoelendans. Als we klaar zijn en we hebben het toilet gekuist, en we staan nog na te genieten van onze eigen stank, dan zijn we stil echt doodstil! Het enige wat we dan nog horen is onze eigen ademhaling. We zijn dan aan het luisteren.

Je wil echt dat niemand je van de pot af ziet komen, dus luisteren we goed of we iemand horen.
Zit er iemand op de pot naast je of niet? Staat iemand zijn handen te wassen? Effe wachten tot ze weg zijn. Zit er iemand naast je is er een probleem. Zul je moeten wachten tot hij/zij weg is!
Ik heb dit wel eens uitgetest, ging naar de wc en zag dat er iemand naast mij zat. Ik maakte expres wat lawaai en bleef geluid maken. Het bleef stil naast mij en toen ik eraf ging was de persoon nog steeds op het toilet.
Als ik had gewild had ik iemand uren in zijn eigen stank kunnen gijzelen.
Maar dat heb ik niet gedaan natuurlijk hahahaha.........!
Mensen zijn rare wezens dat blijkt maar weer.

Dansen op de pot? Mijn God!

Eppo

U kent ze vast wel van die tv programma’s over koken.
Heel vaak doen ze dit in een soort van wedstrijd verband, en gaan een aantal kandidaten amateurkoks elkaar te lijf, om uit te maken wie het lekkerste kookt.
Ik bedoel het “elkaar te lijf” gaan figuurlijk, anders zou het nog best een echt leuk programma kunnen worden.
Maar helaas het gaat over koken. De samenstelling van de Jury is eigenlijk in al dit soort programma’s hetzelfde.
Meestal een of 2 zwaar Obese top koks, en een Culinair recensent.
Dat is iemand die gratis eet in een restaurant en het dan publiekelijk afkraakt!

Wij als argeloze kijkers zijn kennelijk geboeid door dit soort programma’s want het stikt ervan. Tenminste zo ervaar ik het.
Persoonlijk boeit het mij niet zo, meestal de recepten die ze moeten maken zijn van het kaliber een versierde Doperwt op een bedje van Spinazie, omringt door een dressing van Zure Room.
Voor mij als liefhebber van gewoon lekker eten, simpel voedsel waarin een lekker stuk vlees, goed is vertegenwoordigt, zijn dit soort recepten not done. Als je ervan houd is dat prima, maar niet voor mij!
Maar dit soort programma’s zijn vermakelijk, meestal doen de Juryleden alsof ze onze lieve heer zelf zijn.

Met een neerbuigend toontje blaffen ze de kandidaten af, of ze een hoop stront zijn. Zouden ze bij niet moeten doen, ik zou zo’n jurylid aan zijn oren naar de kookplaat toetrekken, en hem laten voelen hoe je een wang bereid op de grillplaat. Kan beter maar niet meedoen.......!
Maar om naar te kijken hilarisch gewoon, die gezichten van de kandidaten als ze weer eens worden afgezeken, onbetaalbaar en dat is het.
Het zal wel een hoop show zijn vermoedelijk, wie weet is er wel een script en zijn de kandidaten acteurs? Allemaal nep?
Ik ga maar uit van het beste, en dat het echt is, maar ik twijfel wel!
Het is tenslotte televisie!
Maar vermakelijk is het wel!

Koken op de buis? Zo eten wij gelukkig niet bij ons thuis!

Eppo

Inmiddels ben ik een aantal weken verder in mijn dieet poging.
Ben reeds 5 kilo lichter, en ik voel mij steeds sterker worden.
Ik word straks nog zo licht, dat ik bij windkracht 3 niet meer naar buiten kan! Oke dat zal wel loslopen, maar voorlopig so far so good!
En natuurlijk ga ik door, op de dagen dat ga bewegen, loop ik een race tegen mijzelf, en ik denk dan ook nog dat ik kan winnen?
Maar een believer als ik blijft hoop houden, eens komt de dag dat ik mijzelf inhaal. Dan kijk ik achterom, en zie ik een raar dik mannetje staan, met een veel te grote mond.
Dat zal de dag zijn dat ik veel heb gelaten en veel heb teruggekregen.

Dat rare dikke mannetje wie kent hem niet? Als ik naar buiten ga zien ze mij aan voor een Pokemon. En hele hordes randdebielen willen mij vangen!
Keihard roep ik “Go Go” maar zo schijnt het spel ook te heten, dus dat helpt niet! Sinds kort weet ik dat ik moet roepen, kijk een Piemelopie, dat is een Pokemon in de vorm van een Fallus symbool. Nou dan gaat de menigte rennen, al weet niemand van de Pokemon jagers wat voor één ik bedoel. Bang als ze zijn dat ze er eentje gaan missen!
Maar binnenkort trek ik mijn dikke mannenpak voorgoed uit, en zal ik als Adonis door het leven gaan. Alhoewel de oude kop blijft, en magere mensen zien er nou eenmaal wat ouder uit!

Het duurt nog wel even, maar inmiddels zie ik mijzelf al in de verte lopen en begint mijn nieuwe ik, mij langzaam in te halen.
Goed bezig dus, zal straks nog een extra rondje gaan lopen.
Ik pas straks weer gewoon in 1x in de spiegel, en hoef niet meer rond te draaien, om mezelf volledig te kunnen bekijken.
Het zal wel even wennen wezen als die mensen, die straks met mij op de foto willen, mij gaan belagen!
Misschien moet ik een spreekuur gaan houden? Of een foto moment net als de Koning en zijn gezin?
Overdrijven dat kan ik heel goed, het zal allemaal wel loslopen.

Blij met mijn nieuwe ik? Het geeft mij wel wat schrik!

Eppo

Weet je wat ik zie als ik gedronken heb? Dit is een heel oud liedje over een zuiplap die beestjes zag, als hij stomdronken was.
Hilarisch vond men toen, dronkenschap was toen kennelijk iets om te lachen. Maar nu hoef je niet meer dronken te zijn om beestjes te zien.
Je hebt er alleen maar een mobiele telefoon voor nodig, met een bepaalde App erop. Het is de nieuwste rage Pokemon Go!
Wil je een keer op straat lopen en beestjes zien, dan is dit spel iets voor jou! Je ziet de meest vreemde varianten, en ze komen te voorschijn op vastgestelde plaatsen in je woonplaats. Echte hotspots dus, waar je allemaal mensen bij elkaar ziet staan, die strak naar hun scherm van hun telefoon staren.

Het mooiste is als de Pokemon wegrent, dan gaat de hele horde er achteraan. Strak naar hun telefoonscherm starend, rennen ze zo de snelweg op. Het toeteren van het verkeer horen ze niet eens, al rennend achter het virtuele beest aan. “Hebbes” hoor ik iemand roepen, hij heeft niet eens door, dat hij zojuist is aangereden door een vrachtwagen!
Pokemons, het zijn eigenlijk rare beestjes, waar je vroeger als dronkaard alleen maar kleine kruipende beestjes zag. Is er nu een keur aan beestjes, van vogels tot een soort eekhoorns, of andere bekende diersoorten. Uiteindelijk zie ik wel overeenkomsten tussen dronkaards en Pokemon Go gangers.

Dronken mensen steken zomaar de weg over, Pokemon jagers ook!
Dronken mensen hebben geen oog voor hun omgeving, Pokemon jagers ook! Zoals ik al zei, ik zie echt overeenkomsten.
De mensen die het spel spelen lopen als zombies over straat en letten niet meer op. Het is dus ook nog levensgevaarlijk.
Positief is, dat zelfs de meest verslaafde gamers nu eindelijk ook eens buiten komen. Als ze maar geen hoofdpijn krijgen van al die frisse lucht?
Is er toch nog iets positiefs te melden over deze nieuwe rage!
Ik heb er al kennis mee gemaakt, tijdens een autorit met mijn zoon zag ik via zijn telefoon dat er een op het dashbord van de auto zat.
Ik probeerde hem weg te jagen, maar dat kreng lachte me gewoon uit.
Ik strekte mijn arm en wilde uithalen, toen ik opeens zag dat de patatkraam van een lokale uitbater, met hoge snelheid op ons af kwam.
Kon er nog net omheen, scheelde een haartje pffff.

Beestjes overal om mij heen? En toch ik zie er geen!

Eppo

Vandaag was het weer zover, er was weer een weegmomentje!
Vol spanning, en met in mijn keel kloppend hart, ging ik op weg naar mijn Diëtiste, vol spanning want er is heel wat gebeurt afgelopen weekend.
Ik mij weer eens een beetje laten gaan afgelopen zondag!
Op een verjaardagsfeestje van familie, stond een biertap.
Een echte zelftap, tenminste dat was wel de bedoeling.
En als ik 1 ding niet kan weerstaan, is dat een lekker versgetapt biertje.
En als ik ook nog zelf mag tappen, is het hek van de dam.
Heerlijk hoor, en ik heb er dan ook erg van genoten.
Maar niet in mijn dieet passend, nee dat zeker niet, maar goed.

Toen er ook nog een BBQ kwam ging het helemaal mis.
De heerlijkste hamburgers en sate kwam voorbij, alsof een Engeltje over je tong fietst. Ja daar wordt ik wel blij van!
Maar na afloop van de zonde komt het berouw, ik keek vandaag in mijn agenda, en zag dat er een afspraak stond met mijn tijdelijke vriendin, de Diëtiste! De schrik sloeg mij om het hart, want een bezoek aan de Diëtiste betekend ook een weegmoment.
Oh nee dacht ik, wat erg nu op weegschaal? En dat na een weekend Sodom en Gomorra! De schande, het vreselijke voor paal staan. Hoe moet dit nou? Had ik maar? Maar daar is het nu te laat voor!

Verman jezelf en hop in de auto, en op naar de Weegmevrouw!
Janken kan altijd nog, en voor paal stond je toch al, dus dat maakt niet uit!
Na de auto te hebben geparkeerd, ging ik met kloppend hart het gebouw binnen. Ik was zo aan de beurt, als je niet wil dan gaat de tijd wel heel erg snel!
De Diëtiste keek mij aan, zou ze het door hebben? Nee dat kan toch niet?
Ik mocht gelijk op de weegschaal, er klonk tromgeroffel door mijn hoofd.
U bent een ons afgevallen, hoorde ik een stem zeggen, een ons wat? Afgevallen? Ik kon het niet geloven, en ik biechte alles eerlijk op.
“Ach meneer Kuiper”zei de Dieet mevrouw, “zo erg is het toch ook weer niet, maar maak er geen gewoonte van!”
Toen ik naar huis reed, leek het wel of er door de bewolkte hemel heen, de zon naar beneden keek en mij toe lachte!

Eppo